მეპრილი 3 მგ ტაბლეტები
(Mepril)
შემადგენლობა:
მეპრილის თითო ტაბლეტი შეიცავს აქტიური ნივთიერების სახით 3მგ გლიმეპირიდს და მღებავი ნივთიერების სახით ყვითელ რკინის ოქსიდს (E172) და ინდიგოს კარმინს (E132).
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ფარმაკოდინამიკური თვისებები:
მეპრილი პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებაა, რომელიც მიეკუთვნება სულფანილშარდოვანას წარმოებულებს. ასტიმულირებს კუჭქვეშა ჯირკვლის β–უჯრედების მიერ ინსულინის სეკრეციას, ამცირებს სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციას, გარდა ამისა მეპრილს გააჩნია შაქრის შემცირების მექანიზმი, რომელიც არ არის დაკავშირებული კუჭ-ქვეშა ჯირკვლის ფუნქციასთან. პრეკლინიკური და კლინილური კვლევები ადასტურებს, რომ მეპრილი ზრდის პერიფერიული ქსოვილების მგრძნობელობას ინსულინის მიმართ. შაქრის დონის შემცირების მექანიზმი, ისევე როგორც სხვა სულფანილშარდოვანას წარმოებულებისა, ბოლომდე შესწავლილი არ არის.
მეპრილის მცირე დოზის (0.5-0.6მგ) ერთჯერადი მიღების შემდეგ ჯანმრთელ მოხალისეებში, გამოვლინდა მისი სუსტი ჰიპოგლიკემიური ეფექტი. გლიმეპირიდის ჰიპოგლიკემიური ეფექტი ყველა საკონტროლო ჯგუფში გრძელდებოდა 24 სთ-ის განმავლობაში.
ექსპერიმენტის დროს არ იქნა გამოვლენილი განსხვავება ეფექტის მხრივ პრეპარატის ერთჯერად და ორჯერად მიღებას შორის. პრეპარატის ეფექტი არ არის დამოკიდებული ასაკზე, სქესზე, რასაზე და პაციენტის წონაზე. მეპრილი აკონტროლებს შაქრის დონეს სისხლში ლიპოპროტეიდულ პროფილზე ზემოქმედების გარეშე, ინსულინრეზისტენტული შაქრიანი დიაბეტით (II ტიპი) დაავადებულ პირებში.
ფარმაკოკინეტიკური თვისებები:
მეპრილი per os მიღების შემდეგ მთლიანად (100%) შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. პრეპარატის ერთჯერადი მიღების შემდეგ (ჯანმრთელი მოხალისეები), ასევე მრავალჯერადი მიღების შემდეგ (II ტიპის შაქრიანი დიაბეტით დაავადებული პირები) გამოვლინდა, რომ პრეპარატი შეიწოვება მიღებიდან 1 სთ-ის განმავლობაში და აღწევს მაქსიმალურ კონცენტრაციას (Cmax) 2-3 სთ-ში. პრეპარატის ნახევარდაშლის პერიოდი შეადგენს 5-8 სთ-ს. საკვებთან ერთად მიღების შემთხვევაში (Cmax) იზრდება 12%-ით,ასევე მცირდება (Cmax) საშუალო მაჩვენებლები 9%-ით. პრეპარატი უკავშირდება პლაზმის ცილებს 99%-ით.
მეპრილი მთლიანად მეტაბოლიზდება ორგანიზმში ოქსიდაციის გზით. მეტაბოლიზმის შედეგად წარმოქმნილი 2 ძირითადი მეტაბოლიტი (MI-მეპრილის ჰიდროქსილირებული წარმოებული და M2-კარბოქსილირებული წარმოებული) გამოიყოფა შარდთან ერთად 60% 7 დღის განმავლობაში. ძირითადი ნაწილი 40% გამოიყოფა ფეკალურ მასებთან ერთად. მეპრილის მოლეკულა შარდის და განავლის ანალიზებში არ იქნა აღმოჩენილი.
ჩვენებები: გამოიყენება ინსულინდამოუკიდებელი შაქრიანი დიაბეტის (ტიპი II ) დროს, დიეტოთერაპიისა და ფიზიკური დატვირთვის უეფექტობის შემთხვევაში.
უკუჩვენებები: I ტიპის ინსულინდამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტი, დიაბეტური კეტოაციდოზი, დიაბეტური პრეკომა და კომა, მომატებული მგრძნობელობა მეპრილის ან მისი რომელიმე კომპონენტის მიმართ, სხვა სულფანილშარდოვანას წარმოებულებისა და სულფანილამიდური პრეპარატების მიმართ.
განსაკუთრებული მითითებები: ადეკვატური დიეტა, რეგულარული და საკმარისი ფიზიკური დატვირთვა, აუცილებლობის შემთხვევაში სხეულის მასის შემცირება, ისევე მნიშვნელოვანია სისხლში შაქრის კონტროლის ოპტიმალური კონტროლისათვის, როგორც მეპრილის რეგულარული მიღება.
სისხლში შაქრის არასაკმარისი შემცირების კლინიკური ნიშნებია (ჰიპერგლიკემია): შარდვის გახშირება, ძლიერი წყურვილი, პირისა და კანის სიმშრალე. პრეპარატის დანიშვნის შემდეგ ექიმმა უნდა მიაწოდოს ინფორმაცია პაციენტს დიეტისა და ფიზიკური დატვირთვის აუცილებლობის შესახებ.
მკურნალობის პირველ დღეებში შეიძლება მოიმატოს ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკმა, რაც მოითხოვს განსაკუთრებულ დაკვირვებას.
ჰიპოგლიკემიის განვითარების ხელშემწყობ ფაქტორებს მიეკუთვნება:
- ექიმთან პაციენტის არასაკმარისი ურთიერთობა.
-არასრულფასოვანი, არარეგულარული კვება.
-ნახშირწყლების მოხმარებასა და ფიზიკურ დატვირთვას შორის დისბალანსი.
-ჩვეული დიეტის შეცვლა.
-ალკოჰოლის მოხმარება, განსაკუთრებით არარეგულარული კვების დროს.
-თირკმელებისს ფუნქციის მოშლა.
-ღვიძლის ფუნქციის მოშლა.
-მეპრილის პერედოზირება.
-ენდოკრინული სისტემის განსაზღვრული არაკომპესატორული დაავადებები, ნახშირწყლოვანი ცვლის მოშლით (მაგ: ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის მოშლა, ჰიპოფიზის უკმარისობა ან თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის უკმარისობა).
-სხვა სამკურნალო საშუალებების ერთდროული მიღება.
ექიმი უნდა იყოს ინფორმირებული ზემოთ აღნიშნული ფაქტორების და ჰიპოგლიკემიის ეპიზოდების შესახებ, რადგან ისინი მოითხოვენ პაციენტზე მკაცრ დაკვირვებას. ჰიპოგლიკემიის რისკ-ფაქტორების არსებობის შემთხვევაში, საჭიროა მეპრილის დოზისა და მკურნალობის სქემის შეცვლა. ეს აუცილებელია აგრეთვე პაციენტის ცხოვრების წესის შეცვლისა და ინტერკურენტული დაავადების არსებობის შემთხვევაში.
ხანშიშესულ პაციენტებში ჰიპოგლიკემიის სიმპტომები შეიძლება არ გამოვლინდეს ან გამოვლინდეს უმნიშვნელოდ, ასევე პაციენტებში რომელთაც აქვთ ვეგეტატიური ნევროპათია ან იღებენ β-ადრენობლოკატორებს, კლონიდინს, რეზერპინს, გუანიტიდინს ან სხვა სიმპათოლიზიურ საშუალებებს.
ჰიპოგლიკემიის კუპირება შეიძლება ნახშირწყლების დაუყოვნებელი მიღებით (გლუკოზა ან შაქრის ნატეხი, ხილის ტკბილი წვენი ან ჩაი), ამასთან დაკავშირებით ავადმყოფს ყოველთვის უნდა ჰქონდეს თან მინიმუმ 20 გ. გლუკოზა.
შაქრის შემცვლელები არაეფექტურია ჰიპოგლიკემიის მკურნალობაში.
სულფანილშარდოვანას სხვა პრეპარატების გამოყენებიდან ცნობილია, რომ მიუხედავად დასაწყისში წარმატებული ეფექტისა და ჰიპოგლიკემიის კუპირებისა, მოსალოდნელია რეციდივი. ამასთან დაკავშირებით აუცილებელია მუდმივი დაკვირვება პაციენტზე. მძიმე ჰიპოგლიკემია მოითხოვს გადაუდებელ მკურნალობას, ხოლო მძიმე შემთხვევებში ჰოსპიტალიზაციას.
თუ დიაბეტიან ავადმყოფს მკურნალობს სხვადასხვა ექიმი (მაგ: უბედური შემთხვევის დროს სტაციონარში მოხვედრისას, მივლინების დროს) პაციენტმა უნდა შეატყობინოს თავისი დაავადებისა და ჩატარებული მკურნალობის შესახებ.
სტრესულ სიტუაციებში (მაგ: ტრავმის, ქირუგიული ჩარევის, ცხელების დროს) შეიძლება აუცილებელი გახდეს პაციენტის დროებით ინსულინოთერაპიაზე გადაყვანა. მეპრილით მკურნალობის დროს აუცილებელია შაქრის რეგულარული კონტროლი სისხლსა და შარდში, ასევე გლიკოზირილებული ჰემოგლობინის კონცეტრაციის მაჩვენებლები. მცირეა მონაცემები მეპრილის გამოყენების შესახებ თირკმლის და ღვიძლის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში (მათ შორის ჰემოდიალიზზე მყოფი). ამიტომ ასეთი პაციენტები საჭიროა გადავიყვანოთ ინსულინზე.
ორსულობის პერიოდი: ვინაიდან მეპრილი უარყოფითად მოქმედებს ნაყოფზე, მისი გამოყენება ორსულობის დროს უკუნაჩვენებია. ორსულობის არსებობის შემთხვევაში პაციენტი უნდა გადავიდეს ინსულინოთერაპიაზე.
ლაქტაციის პერიოდი: ექსპერიმენტულ კვლევებში დადგენილია, რომ მეპრილი გამოიყოფა დედის რძით და უარყოფით ზეგავლენას ახდენს ახალშობილზე. ამასთან დაკავშირებით მეპრილი არ ენიშნებათ ქალებს ლაქტაციის პერიოდში, ავადმყოფი გადაყვანილ უნდა იქნეს ინსულინზე ან შეწყვიტოს ძუძუთი კვება.
სატრანსპორტო საშუალებათა მართვის შესაძლებლობა: მკურნალობის დასაწყისში, ერთი პრეპარატიდან სხვა პრეპარატზე გადასვლის დროს ან მეპრილის არარეგულარული გამოყენებისას შეიძლება ადგილი ჰქონდეს პაციენტის ყურადღებისა და ფსიქომოტორული რეაქციების შენელებას, განპირობებულს ჰიპო- ან ჰიპერგლიკემიით. ამან შესაძლოა უარყოფითად იმოქმედოს ავტოტრანსპორტისა და სხვა მექანიკური საშუალებების მართვაზე.
გვერდითი მოვლენები:
ნივთიერებათა ცვლის მხრივ: ჰიპოგლიკემია. ჰიპოგლიკემიის შესაძლო სიმპტომები: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, შიმშილის გრძნობა, მომატებული ოფლიანობა, ტრემორი, ტაქიკარდია, არტერიული ჰიპერტენზია, ტკივილი გულის არეში, არითმია, გულისრევა, ღებინება, შიშის გრძნობა, ძილის დარღვევა, შფოთვა, აგრესიულობა, ყურადღების კონცეტრაციის დარღვევა, ფსიქომოტორული რეაქციების შენელება, აპათია, დეპრესია, ძილიანობა, მეტყველების მოშლა, აფაზია, მხედველობის მოშლა, მგრძნობელობის დარღვევა, პარეზები, დელირიუმი, ცენტრალური გენეზის კრუნჩხვები, ცნობიერების მოშლა, ცნობიერების დაკარგვა-კომა, ზედაპირული სუნთქვა და ბრადიკარდია. ჰიპოგლიკემიის მძიმე ფორმის კლინიკური ნიშნები, ჰგავს თავის ტვინში სისხლის მიმოქცევის მოშლის მწვავე ფორმას. ყველა აღნიშნული სიმპტომი ქრება ჰიპოგლიკემიის კუპირებისთანავე.
მხედველობის ორგანოთა მხრივ: მკურნალობის დროს (განსაკუთრებით დასაწყისში), შეიძლება გამოვლინდეს მხედველობის ტრანზიტორული მოშლა, სისხლში შაქრის დონის ცვლილებით განპირობებული.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ზოგჯერ აღინიშნება გულისრევა, ღებინება, სიმძიმისა და დისკომფორტის შეგრძნება ეპიგასტრიუმის არეში, ტკივილი მუცელში, დიარეა, იშვიათად (ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება) ქოლესტაზი, სიყვითლე, ჰეპატიტი (ღვიძლის უკმარისობა).
სისხლმბადი ორგანოების მხრივ: შეიძლება აღინიშნოს სერიოზული ცვლილებები. იშვიათად თრომბოციტოპენია, და განსაკუთრებულ შემთხვევებში ლეიკოპენია, ჰემოლიზური ანემია ან ერითროციტოპენია, გრანულოციტოპენია, აგრანულოციტოზი ან პანციტოპენია.
სხვა გვერდითი მოვლენები: ზოგჯერ ქავილი, ჭინჭრის ციება, გამონაყარი. ასეთი რეაქციები, როგორც წესი გამოხატულია ზომიერად, მაგრამ შესაძლებელია პროგრესირება და თან ახლდეს არტერიული წნევის ვარდნა, დისპნოე, ანაფილაქსიური შოკის განვითარება. ჭინჭრის ციების გამოხატვის შემთხვევაში უნდა მიმართოთ ექიმს. ერთეულ შემთხვევაში-ალერგიული ვასკულიტი, ფოტოსენსიბილიზაცია, სისხლის შრატში ნატრიუმის დონის შემცირება.
ვინაიდან ზოგიერთი გვერდითი მოვლენა, როგორიცაა: ჰიპოგლიკემია, სისხლის სურათის სერიოზული ცვლილება, მძიმე ალერგიული რეაქციები, ღვიძლის უკმარისობა შეიძლება გახდეს სიცოცხლისათვის
საშიში, ამიტომ მათი განვითარების შემთხვევაში აუცილებლად საჭიროა ექიმის ინფორმირება და ექიმის რეკომენდაციამდე პრეპარატის მიღების შეწყვეტა.
მოულოდნელი რეაქციების განვითარების შემთხვევაში მიმართეთ თქვენს მკურნალ ექიმს.
სხვა პრეპარატებთან ურთიერთქმედება:
ჰიპოგლიკემიური ეფექტის გაძლიერება და ამასთან ჰიპოგლიკემიის განვითარება შეიძლება აღინიშნოს მეპრილისა და ინსულინის ან სხვა პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატების, აგფ ინჰიბიტორის, ალოპურინოლის, ანაბოლური სტეროიდების და მამაკაცის სასქესო ჰორმონების, ქლორამფენიკოლის, კუმარინის წარმოებულების, ციკლოფოსფამიდის, დიზოპირამიდის, ფენფლურამინის, ფიბრატამის, ფლუოქსეტინის, გუანეტიდინის, იზოფოსფამიდის, მაო-ს ინჰიბიტორების, მიკონაზოლის, პენტოქსიფინილის (პარენტერალურად მაღალი დოზების მიღებისას), აზაპროპაზონის, ოქსიფენბუტაზონის, პრობენიციდის, ქინოლონების, სალიცილატების, სულფინპირაზონის, სულფანილამიდების, ტეტრაციკლინის, ტრიტოკვალინის ერთდროული მიღებისას.
ჰიპოგლიკემიური ეფექტის შემცირება და მასთან დაკავშირებული შაქრის დონის მომატება სისხლში შეიძლება აღინიშნოს მეპრილისა და აცეტაზოლამიდის, ბარბიტურატების, კორტიკოსტეროიდების, დიაზოქსიდის, დიურეტიკების, ადრენალინის და სხვა სიმპტომატიკური საშუალებების, გლუკაგონის, საფაღარათო საშუალებების (ხანგრძლივი მიღებისას), ნიკოტინის მჟავის (მაღალი დოზებით), ესტროგენების და პროგესტოგენების, ფენოთიაზინის, ფენიტინის, რიფამპიცინის, ფარისებური ჯირკვლის ჰორმონების ერთდროული მიღების დროს. H2-ბლოკატორებმა, კლონიდინმა და რეზერპინმა შეიძლება გააძლიეროს ან შეამციროს მეპრილის ჰიპოგლიკემიური ეფექტი.
ბ-ადრენობლოკატორები ამცირებენ გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობას. ამან შეიძლება გააუარესოს შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში ნივთიერებათა ცვლის დარღვევის კომპენსატორული მექანიზმები. გარდა ამისა β-ადრენობლოკატორებმა შეიძლება გაზარდონ ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკი.
ისეთმა სიმპათოლიზიურმა საშუალებებმა, როგორიცაა β-ადრენობლოკატორები, კლონიდინი, გუანიდინი და რეზერპინი, შესაძლებელია გამოიწვიოს ჰიპოგლიკემიის კლინიკური ნიშნების შესუსტება ან არ არსებობა.
ალკოჰოლის ერთჯერადი ან ქრონიკული მოხმარება, როგორც აძლიერებს ასევე ამცირებს მეპრილის ჰიპოგლიკემიურ ეფექტს.
მეპრილის მიღების ფონზე შეიძლება აღინიშნოს კუმარინის წარმოებულების მოქმედების გაძლიერება ან შემცირება.
მიღების წესი და დოზირება:
მეპრილის დოზა განისაზღვრება გლუკოზის დონით სისხლში.
პრეპარატის საწყის და შემანარჩუნებელ დოზას არჩევენ ინდივიდუალურად, სისხლსა და შარდში შაქრის დონის რეგულარული კონტროლის საფუძველზე. საჭიროა შეირჩეს გლიმეპრიდის ყველაზე მცირე დოზა, რომელსაც შეუძლია გააკონტროლოს ნებისმიერი მეტაბოლური ცვლილებები.
მეპრილით მკურნალობა საჭიროა დაიწყოს და ჩატარდეს ერთი ექიმის მიერ. მეპრილის მიღება საჭიროა დადგენილი დოზითა და დადგენილ დროს. პრეპარატის მიღების გამოტოვების ანაზღაურება დაუშვებელია შემდგომი მიღების დოზის გაზრდით. ექიმმა და პაციენტმა წინასწარ უნდა შეიმუშავონ ზომები ასეთი შეცდომების დაშვების შემთხვევაში (მაგ: პრეპარატის ან საკვების მიღების გამოტოვება) ან იმ სიტუაციებისათვის, როცა პრეპარატის მიღება ვერ ხერხდება დადგენილ დროზე. პაციენტმა აუცილებლად უნდა აცნობოს ექიმს პრეპარატის ზედმეტი დოზის მიღების შემთხვევაში.
პრეპარატის საწყის და შემანარჩუნებელ დოზას ადგენენ შაქრის რეგულარული კონტროლის საფუძველზე სისხლსა და შარდში.
საწყისი დოზა და დოზის შერჩევა:
მკურნალობის დასაწყისში ინიშნება მეპრილის 1მგ დღეში 1-ჯერ. (არ არის საჭირო 2მგ-ზე გადასვლა). საჭიროების შემთხვევაში დღიური დოზა შეიძლება გაიზარდოს თანდათანობით შაქრის კონტროლის გათვალისწინებით (1-2 კვირის ინტერვალით), შემდეგი სქემით 1მგ-2მგ-3მგ-4მგ-6მგ და (განსაკუთრებულ შემთხვევებში)-8მგ.
დღიური დოზის დიაპაზონი კარგად კონტროლირებადი შაქრიანი დიაბეტით დაავადებული პაციენტებისათვის:
შეადგენს 1-დან 4 მგ-ს. მხოლოდ ერთეულ შემთხვევაში მიიღწევა თერაპიული ეფექტი 6მგ-ზე მეტი დოზით.
დოზის კორექცია:
პრეპარატის მიღების დრო და ჯერადობა განისაზღვრება ექიმის მიერ პაციენტის ცხოვრების ტიპის განსაზღვრის საფუძველზე. როგორც წესი დღიურ დოზას ნიშნავენ ერთჯერადად უშუალოდ საუზმის მიღების წინ, ან (თუ დღიური დოზა არ იქნა მიღებული) საკვების პირველ მიღებამდე. აუცილებელია, რომ მეპრილის მიღების შემდეგ პაციენტმა მიიღოს საკვები.
მეორე დოზის შერჩევა:
შაქრიანი დიაბეტის კომპენსაციის მიღწევის შემდგომ იზრდება მგრძნობელობა ინსულინის მიმართ. ამასთან დაკავშირებით მეპრილის მიმართ მოთხოვნა შეიძლება შემცირდეს. ჰიპოგლიკემიის თავიდან ასაცილებლად საჭიროა მეპრილის დოზის შემცირება ან პრეპარატის მოხსნა. მეპრილის დოზის კორექცია საჭიროა პაციენტის სხეულის მასის ცვლილებისას ან ცხოვრების წესის შეცვლისას ან სხვა ფაქტორების შემთხვევაში, რომლებიც განაპირობებენ ჰიპო ან ჰიპერგლიკემიის განვითარების რისკის ზრდას.
მკურნალობის ხანგრძლივობა:
როგორც წესი მეპრილის მიღება საჭიროა ხანგრძლივად.
სხვა პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატიდან მეპრილზე გადაყვანა:
არ არსებობს ზუსტი შესაბამისობა მეპრილისა და სხვა პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატების დოზებს შორის.
სხვა პრეპარატებიდან მეპრილზე გადაყვანის შემთხვევაში, ამ უკანასკნელის დოზა შეადგენს 1მგ-ს.(იმ შემთხვევაშიც კი, როცა სხვა პრეპარატის დოზა იყო მაქსიმალური). აუცილებელია გავითვალისწინოთ მანამდე მიღებული ჰიპოგლიკემიური პრეპარატის ეფექტის ხარისხი და ხანგრძლივობა. შეიძლება საჭირო გახდეს პრეპარატის მიღების დროებითი შეწყვეტა ადიტივური ეფექტის თავიდან ასაცილებლად, რომელიც სწევს ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკს.
გამოყენება ინსულინთან კომბინაციაში:
იმ შემთხვევაში, როცა ვერ ხერხდება მეპრილის მაქსიმალური დოზებით შაქრის დონის ნორმალიზება სისხლში, შესაძლებელია მისი კომბინაცია ინსულინთან.
კომბინირებული მკურნალობის დასაწყისისათვის გლუკოზის დონე სისხლის პლაზმაში არ უნდა იყოს 150მგ/მლ.. –ზე ნაკლები. მეპრილის ოპტიმალური დოზირება შეადგენს 8მგ-ს დილით უზმოზე დღეში ერთხელ. ინსულინით მკურნალობა იწყება მინიმალური დოზით, შემდგომში თანდათან მომატების შესაძლებლობით, შაქრის კონტროლის ქვეშ.
მცირეა მონაცემები მეპრილის ეფექტურობის შესახებ 16 წლამდე ასაკის პირებში.
მეპრილის გამოყენებისას პაციენტებში თირკმლისა და/ან ღვიძლის უკმარისობით ნახეთ “განსაკუთრებული მითითებები”.
მეპრილის ტაბლეტი მიიღება მთლიანად, დაუღეჭავად, საკმარისი რაოდენობის სითხესთან ერთად.
ჭარბიდოზირება:
ჭარბიდოზირების შემთხვევაში საჭიროა მკურნალი ექიმის ინფორმირება. აუცილებელია დაკვირვება ავადმყოფის გულისცემასა და სუნთქვაზე. კომის განვითარების შემთხვევაში, როგორც ჰიპოგლიკემიის შედეგისა, აუცილებელია ავადმყოფის ჰოსპიტალიზება. საჭიროა ხელოვნური ღებინების გამოწვევა, კუჭის ამორეცხვა და გააქტივებული ნახშირის დანიშვნა.
შენახვის პირობები:
ინახება არა უმეტეს 25ºC –ზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.
გამოშვების ფორმა:
ტაბლეტები 3მგ № 30.
ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი
სხვა ფარმაკოლოგიური დოზირებები:
მეპრილი 1მგ ტაბლეტი.
მეპრილი 2მგ ტაბლეტი.
არ მიიღება ექიმის დანიშნულების გარეშე.
ლიცენზიის მფლობელი და მწარმოებელი:
ალი რაიფ ილაჩ სანაე ა.შ.
34306- იქითელი/სტამბული/თურქეთი
