დიპრივანი
Diprivan
Diprivan
სავაჭრო დასახელება:
დიპრივანი (“Diprivan”)
საერთაშორისო დაუპატენტებელი დასახელება:
პროპოფოლი
სამკურნალო ფორმა: ემულსია 10 მგ/მლ ინტრავენური შეყვანისათვის
შემადგენლობა:
ემულსიის 1 მლ:
აქტიური ნივთიერებები: პროპოფოლი – 10,0 მგ
დამხმარე ნივთიერებები: ეთილენდიამინტეტრაძმარმჟავა დინატრიუმის მარილი ედტა (უწყლო ეკქვივალენტი)– 0,055 მგ, სოიოს ზეთი – 100,0 მგ, გლიცეროლი – 22,5 მგ, საინექციო წყალი– 1,0 მლ-მდე, კვერცხის გულის ფოსფოლიპიდები – 12,0 მგ, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი – pH 6.0-8.5 ასაწევად
აღწერა:
თეთრი ან მოთეთრო ფერის ჰომოგენური ემულსია პრაქტიკულად თავისუფალი უცხო ნაწილაკების კონტამინაციისაგან. ხანგრძლივი გაჩერების დროს აღენიშნება მსუბუქი განშრევება.
ფარმაკოლოგიური თვისება:
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: არაინჰალაციური სანარკოზო საშუალება.
ფარმაკოდინამიური თვისებები:
პროპოფოლი (2,6- დიიზოპროპილფენოლი) არის ზოგადი ანესთეზიის ხანმოკლედ მოქმედი საშუალება მოქმედების სწრაფი დაწყებით დაახლოებით 30 წამის განმავლობაში. პრეპარატის გამოყენებისას ჩვეულებრივ ზოგადი ანესთეზიიდან გამოსვლა ხდება სწრაფად. დიპრივანის მოქმედების მექანიზმი, როგორც სხვა ზოგადი საანესთეზიო საშუალებების, არ არის ბოლომდე დადგენილი. როგორც წესი, ანესთეზიის ინდუქციისათვის და მისი შენარჩუნებისათვის დიპრივანის გამოყენების დროს აღინიშნება საშუალო არტერიალური წნევის დაქვეითება და გულისცემის სიხშირის უმნიშვნელო შეცვლა. მიუხედავად ამისა, ჩვეულებრივ ჰემოდინამიკური პარამეტრები ანესთეზიის შენარჩუნების დროს შედარებით მდგრადია, ხოლო არასასურველი ჰემოდინამიკური ცვლილებების სიხშირე დაბალია. დიპრივანის შეყვანის დროს შეიძლება ადგილი ჰქონდეს სუნთქვის დათრგუნვას, თუმცა მისი ეფექტები თავისი ხარისხით სხვა ინტრავენური საანესთეზიო საშუალებების ეფექტების მსგავსია და კლინიკურ პირობებში ადვილად ექვემდებარება კონტროლს.
დიპრივანი ამცირებს ცერებრულ სისხლდენას, ქალასშიდა წნევას და აქვეითებს ცერებრულ მეტაბოლიზმს. ქალასშიდა წნევის შემცირება უფრო მეტად გამოხატულია ავადმყოფებში, რომლებსაც თავდაპირველად აღენიშნებოდათ მისი მაღალი დონე. ნარკოზიდან გამოსვლა ჩვეულებრივ ხდება სწრაფად, ნათელი გონებით, რასაც ოპერაციის შემდგომ პერიოდში იშვიათად თან ახლავს თავის ტკივილის, გულისრევის
და ღებინების შემთხვევები.
როგორც წესი, დიპრივანით ანესთეზიის შემდეგ ოპერაციის შემდგომი პერიოდისთვის დამახასიათებელი გულისრევის და ღებინების შემთხვევები გვხვდება უფრო იშვიათად, ვიდრე ინჰალაციური ნარკოზის შემდეგ. შესაძლებელია, ეს უკავშირდებოდეს პროპოფოლის ღებინების საწინააღმდეგო ეფექტს. ჩვეულებრივ კლინიკურ პირობებში სტაციონარული კონცენტრაციის დროს დიპრივანი არ თრგუნავს თირკმელზედა ჯირკვლის ჰორმონების სინთეზს.
ფარმაკოკინეტიკური თვისებები:
ბოლუსური დოზის შეყვანის ან ინფუზიის შეწყვეტის შემდეგ პროპოფოლის კონცენტრაციის შემცირება შეიძლება აღიწეროს ღია სამკამერიანი მოდელის დახმარებით. პირველი ფაზა ხასიათდება ძალიან სწრაფი განაწილებით (სწრაფი განაწილების ფაზის ნახევარპერიოდი უდრის 2-4 წუთს), მეორე – სწრაფი გამოყოფით (ნახევრად გამოყოფის პერიოდი შეადგენს 30-60 წუთს). შემდეგ მოსდევს უფრო ნელი საბოლოო ფაზა, რომლისთვისაც დამახასიათებელია პროპოფოლის გადანაწილება მსუბუქად პერფუზირებადი ქსოვილიდან სისხლში. პროპოფოლი სწრაფად გადანაწილდება და სწრაფად გამოიყოფა ორგანიზმიდან (საერთო კლირენსი უდრის 1,5-2 ლ/წთ). პროპოფოლის გამოყოფა ხდება მეტაბოლიზმის გზით, ძირითადად ღვიძლში, ამის შედეგად იქმნება პროპოფოლის კონიუგატები და მისი შესაბამისი ქინოლი, რომელთა გამოყოფა ხდება შარდთან. იმ შემთხვევაში, როდესაც დიპრივანი გამოიყენება ანესთეზიის შესანარჩუნებლად, მისი კონცენტრაცია სისხლში აღწევს წონასწორულ მნიშვნელობას, რომელიც შეესაბამება შეყვანის სიჩქარეს. ინფუზიის რეკომენდირებული სიჩქარის ფარგლებში დიპრივანის ფარმაკოკინეტიკა ატარებს ხაზოვან ხასიათს.
ჩვენება:
დიპრივანი არის ხანმოკლე მოქმედების ზოგადი საანესთეზიო პრეპარატი ინტრავენური შეყვანისათვის, ნარკოზის ინდუქციისა და ზოგადი ანესთეზიის შესანარჩუნებლად.
დიპრივანის გამოყენება შეიძლება სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის მოზრდილ ავადმყოფებში, რომლებიც იტარებენ იტენსიურ თერაპიას და რომლებსაც უტარდებათ ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია. დიპრივანი აგრეთვე გამოიყენება სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფის მიზნით გონებაზე მყოფ ავადმყოფებში ქირურგიული და დიაგნოსტიკური პროცედურების ჩასატარებლად.
უკუჩვენება:
დიპრივანის მიმართ ალერგიული რეაქცია ანამნეზში. ბავშვთა ასაკი 3 წლამდე. ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის უკუნაჩვენებია ბავშვების ყველა ასაკობრივი ჯგუფებისათვის შემდეგი დაავადებების დროს: კრუპი და ეპიგლოტიტი.
გაფრთხილება: როგორც სხვა ინტრავენური საანესთეზიო საშუალებების გამოყენების დროს, საჭიროა სიფრთხილე გულის, რესპირატორული, ღვიძლის ან თირკმელების დაავადებების მქონე ავადმყოფებში, აგრეთვე ჰიპოვოლემიის მქონე ან დაავადებებით დასუსტებულ პირებში.
ფეხმძიმობა და ლაქტაციის პერიოდი:
ფეხმძიმობა:
დიპრივანის გამოყენება ფეხმძიმობის დროს არ შეიძლება, თუმცა მას იყენებენ პირველ ტრიმესტრში ფეხმძიმობის შეწყვეტის დროს.
მეანობა:
დიპრივანი აღწევს პლაცენტარულ ბარიერში, რის გამოც მის გამოყენებას შეიძლება მოჰყვეს ნეონატალური დეპრესია. პრეპარატს არ იყენებენ მეანობაში საანესთეზიო საშუალების სახით.
ლაქტაციის პერიოდი:
ლაქტაციის პერიოდში, დიპრივანის გამოყენების უსაფრთხოება არ არის დადგენილი ახალშობილებში, რომლებიც იკვებებიან დედის რძით.
მიღების წესი და დოზები:
როგორც წესი, დიპრივანი საჭიროებს დამატებით ანალგეზიური საშუალებების გამოყენებას. დიპრივანის გამოყენება შეთავსებადია სპინალურ და ეპიდურალურ ანესთეზიასთან; იმ სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებიც ჩვეულებრივ გამოიყენება პრემედიკაციისათვის: მიორელაქსანტებთან, საინჰალაციო საანესთეზიოებთან და ანალგეზიურებთან, მისი ფარმაკოლოგიური შეუთავსებლობა არ აღინიშნება. დიპრივანის უფრო დაბალი დოზების გამოყენებაა საჭირო, როდესაც ზოგადი ანესთეზია გამოიყენება რეგიონალური ანესთეზიის მეთოდებთან დამატების სახით.
ე- ნაწილში იხილეთ ინფუზიური სისტემის დახმარებით სამიზნე კონცენტრაციით (ინფუზია) დიპრივანის შეყვანის ინსტრუქცია, რომელიც მოიცავს შესაბამის პროგრამულ უზრუნველყოფას „დიპრიფუზორს“. მოცემული გამოყენება შემოიფარგლება ზოგადი ანესთეზიის შენარჩუნებით და ინდუქციით. სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი” სისტემის მეშვეობით სედატიური ეფექტის მისაღწევად არ არის რეკომენდირებული ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში მყოფ პაციენტებში, სედატიური ეფექტის მისაღებად გონების შენარჩუნებით, ან ბავშვებში.
ა. მოზრდილები:
ზოგადი ანესთეზიის ინდუქცია:
დიპრივანის გამოყენება შეიძლება ანესთეზიის ინდუქციისათვის ნელი ბოლუსური ინექციის ან ინფუზიის მეშვეობით. მიუხედავათ იმისა, ჩატარდა თუ არ ჩატარდა პრემედიკაცია, დიპრივანის შეყვანა რეკომენდირებულია ტიტრირებით (ბოლუსური ინექცია ან ინფუზია დაახლოებით 40 მგ ყოველ 10 წამში – საშუალო მოზრდილი პაციენტისათვის დამაკმაყოფილებელ მდგომარეობაში) ავადმყოფის რეაქციაზე დამოკიდებულებით ანესთეზიის კლინიკური ნიშნების გამოვლენამდე. 55 წლამდე ასაკის მოზრდილი პაციენტების უმრავლესობისათვის დიპრივანის საშუალო დოზა შეადგენს 1,5-2,5 მგ/კგ. აუცილებელი ჯამური დოზა შეიძლება შემცირდეს, შეყვანის უფრო დაბალი სიჩქარის გამოყენებით (20-50 მგ/წთ), ამ ასაკზე უფროსი პაციენტებისათვის, როგორც წესი, საჭიროა უფრო დაბალი დოზა. 3 და 4 ASA პაციენტებისათვის შეყვანის განხორციელება შეიძლება უფრო დაბალი სიჩქარით (დაახლოებით 20 მგ ყოველ 10 წამში). ზოგადი ანესთეზიის შენარჩუნება:
ანესთეზიის შენარჩუნება შესაძლებელია ან დიპრივანის მუდმივი ინფუზიით ან განმეორებითი ბოლუსური ინექციის მეშვეობით, რომელიც აუცილებელია ანესთეზიის საჭირო სიღრმის შესანარჩუნებლად მუდმივი ინფუზია შეყვანის საჭირო სიჩქარე ვარირებს ავადმყოფის ინდივიდუალური თავისებურების მიხედვით. როგორც წესი, სიჩქარე 4-12 მგ/კგ/სთ –ს ფარგლებში უზრუნველყოფს ადექვატური ანესთეზიის შენარჩუნებას. განმეორებითი ბოლუსური ინექციები თუ გამოიყენება განმეორებითი ბოლუსური ინექციის ჩამრთველი ტექნიკა, მაშინ გამოიყენება დოზა 25 მგ-დან 50 მგ-მდე მატებით კლინიკურ აუცილებლობაზე დამოკიდებულებით.
ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა:
დიპრივანის სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი”-ს დახმარებით ედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის ავადმყოფებში ინტენსიური თერაპიის დროს რეკომენდირებული არ არის. ფილტვების ხელოვნურ ვენტილაციაზე და ინტენსიურ თერაპიაზე მყოფ მოზრდილ ავადმყოფებში პრეპარატ დიპრივანის სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფის მიზნით გამოყენების დროს მისი ხმარება რეკომენდირებულია მუდმივი ინფუზიის მეშვეობით. საჭიროა ინფუზიის სიჩქარის კორექტირება სედატიური ეფექტის საჭირო სიღრმის გათვალისწინებით, თუმცა სიჩქარემ 0,3-4,0 მგ/კგ/სთ ფარგლებში უნდა უზრუნველყოს დამაკმაყოფილებელი სედატიური ეფექტის მიღწევა. სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა პაციენტებში გონების შენარჩუნებით ქირურგიული და დიაგნოსტიკური პროცედურების დროს: დიპრივანის სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი”-ს დახმარებით სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის პაციენტებში გონების შენარჩუნებით რეკომენდირებული არ არის. ქირურგიული და დიაგნოსტიკური პროცედურების დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის შეყვანის სიჩქარე და დოზა უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად პაციენტის კლინიკური პასუხის მიხედვით. პაციენტების უმრავლესობას ესაჭიროებათ 0,5 – 1,0 მგ/კგ 1 – 5 წუთის განმავლობაში სედატიური ეფექტის გამოვლენისათვის. სედატიური ეფექტის შესანარჩუნებლად საჭიროა ინფუზიის კორექტირება სედატიური ეფექტის საჭირო სიღრმის თანახმად; პაციენტების უმრავლესობას ესაჭიროება სიჩქარე 1,5 – 4,5 მგ/კგ/სთ ფარგლებში. თუ აუცილებელია სედატიური ეფექტის სიღრმის სწრაფი გაზრდა, ინფუზიის დამატების სახით შეიძლება გამოვიყენოთ 10-20 მგ დიპრივანის ბოლუსური შეყვანა. 3 და 4 ჯგუფის ASA პაციენტებისათვის შეიძლება საჭირო გახდეს დოზის და შეყვანის სიჩქარის შემცირება.
ბ. ხანდაზმული ავადმყოფები:
ხანდაზმულ პაციენტებს შესავალი ნარკოზისათვის ესაჭიროებათ დიპრივანის უფრო დაბალი დოზები. დოზის შემცირების დროს საჭიროა ვიხელმძღვანელოთ პაციენტის ასაკით და ფიზიკური სტატუსით. შემცირებული დოზა ჩვეულებრივ შეჰყავთ ნაკლები სიჩქარით, რომელიც ექვემდებარება ტიტრირებას პაციენტის პასუხის მიხედვით. ანესთეზიის შესანარჩუნებლად ან სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფის მიზნით
დიპრივანის გამოყენების დროს ინფუზიის სიჩქარე ან პრეპარატის „სამიზნე კონცენტრაცია“ უნდა იყოს შემცირებული. 3 და 4 ჯგუფის ASAპაციენტებს შეიძლება დასჭირდეთ დოზის და შეყვანის სიჩქარის შემდგომი შემცირება. გულის და სასუნთქი სისტემის ფუნქციის დათრგუნვის თავიდან აცილების მიზნით ხანდაზმულ პაციენტებში სწრაფი ბოლუსური შეყვანა (ერთეული ან განმეორებითი) რეკომენდირებული არ არის.
გ. ბავშვები:
სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია „დიპრიფუზორი’’-ს დახმარებით დიპრივანის შეყვანა ბავშვებში რეკომენდირებული არ არის. ზოგადი ანესთეზიის ინდუქცია: რეკომენდირებული არ არის დიპრივანის გამოყენება 3 წლამდე ასაკის ბავშვებში (იხ. „გვერდითი მოქმედება“) ბავშვებში ანესთეზიის ინდუქციის უზრუნველყოფის მიზნით დიპრივანის გამოყენების დროს მისი შეყვანა რეკომენდირებულია ნელა, ანესთეზიის დაწყების კლინიკური ნიშნების გამოვლენამდე. დოზის კორექტირება საჭიროა ბავშვის ასაკის და/ან წონის გათვალისწინებით. 8 წლის ასაკის ზემოთ ბავშვების უმეტესობაში ანესთეზიის ინდუქციისათვის, შესაძლებელია, დაახლოებით 2,5 მგ/კგ დიპრივანის გამოყენება. ამ ასაკზე უფრო პატარა ბავშვებისათვის აუცილებელი დოზა შეიძლება იყოს უფრო მაღალი. უფრო დაბალი დოზა რეკომენდირებულია 3 და 4 ჯგუფის ASA ბავშვებისათვის.
ზოგადი ანესთეზიის შენარჩუნება:
დიპრივანის გამოყენება 3 წლამდე ასაკის ბავშვებში რეკომენდირებული არ არის. ანესთეზიის შენარჩუნება მიიღწევა დიპრივანის შეყვანით მუდმივი ინფუზიის მეშვეობით ან განმეორებითი ბოლუსური ინექციის მეშვეობით, რაც საჭიროა ანესთეზიის საჭირო სიღრმის შესანარჩუნებლად. შეყვანის აუცილებელი სიჩქარე მნიშვნელოვნად განსხვავდება სხვადასხვა პაციენტებში; ჩვეულებრივ დამაკმაყოფილებელი ანესთეზია უზრუნველყოფილია 9-15 მგ/კგ/სთ ფარგლებში ინფუზიის სიჩქარის დროს.
სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა პაციენტებში გონების შენარჩუნებით ქირურგიული და დიაგნოსტიკური პროცედურების დროს:
დიპრივანის გამოყენება რეკომენდირებული არ არის ბავშვებში გონების შენარჩუნების დროს სედაციისათვის, რადგან მისი უსაფრთხოება და ეფექტურობა ამ მიზნით გამოყენების დროს ჯერ არ არის დადასტურებული. სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა ინტენსიური თერაპიის დროს: დიპრივანის გამოყენება რეკომენდირებული არ არის ბავშვებში სედაციისათვის, რადგან მისი უსაფრთხოება და ეფექტურობა ამ მიზნით გამოყენების დროს ჯერ არ არის დადასტურებული. არალიცენზირებული გამოყენების დროს აღნიშნულია სერიოზული ფატალური მოვლენები (ლეტალური შედეგის შემთხვევების ჩათვლით), თუმცა დიპრივანის გამოყენებასთან მიზეზობრივი მათი კავშირი დადგენილი არ იყო. ამგვარი მოვლენები უფრო ხშირად აღენიშნებათ სასუნთქი გზების ინფექციების მქონე ბავშვებს, რომლებიც იღებდნენ მოზრდილთათვის რეკომენდირებული დოზის გადაჭარბებულ დოზას
დ. შეყვანა:
დიპრივანის შეყვანა შეიძლება გაუხსნელად პლატსმასის შპრიცის ან საინფუზიო მინის ფლაკონის ან დიპრივანით შევსებული მინის შპრიცის გამოყენებით. როდესაც დიპრივანს იყენებენ გაუხსნელად, ზოგადი ანესთეზიის შესანარჩუნებლად, რეკომენდირებულია პერფუზორების ან ინფუზომატების გამოყენება შეყვანის სიჩქარის კონტროლის განხორციელების მიზნით. დიპრივანის გამოყენება აგრეთვე შესაძლებელია მხოლოდ 5 % დექსტროზის ხსნარით, რომელიც განკუთვნილია ინტრავენური შეყვანისათვის, პოლივინიქლორიდის ტომრებში ან მინის ფლაკონებში. ხსნარი, რომლის განზავებაც არ უნდა აღემატებოდეს 1:5 შეფარდებას (2 მგ პროპოფოლი/მლ), უნდა იყოს დამზადებული ასეპტიკის წესების დაცვით უშუალოდ გამოყენების წინ. ნარევი ინარჩუნებს სტაბილურობას 6 საათის განმავლობაში. დიპრივანის გახსნილი ხსნარის შეყვანა შესაძლებელია სხვადასხვა მარეგულირებელი საინფუზიო სისტემის გამოყენებით, თუმცა მხოლოდ ამგვარი მოწყობილებების
გამოყენება არ გამორიცხავს დიდი მოცულობის გახსნილი დიპრივანის შემთხვევით, არაკონტროლირებადი შეყვანის საშიშროებას. ბიურეტები, წვეთოვნები და დოზის გამსაზღვრელი საინფუზიო ტუმბოები ყოველთვის უნდა შედიოდნენ ინფუზიის ხაზის შემადგენლობაში. ბიურეტში გახსნილი დიპრივანის მაქსიმალური მოცულობის ამორჩევის შემთხვევაში გასათვალისწინებელია არაკონტროლირებადი შეყვანის საშიშროება.
დიპრივანის შეყვანა შესაძლებელია შესაერთებელი სარქველით ინექციის ადგილთან, ერთდროულად დექსტროზის 5% ხსნარის და 0,9% ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარის ინტრავენური შეყვანით, ან დექსტროზის 4% ხსნარის ნატრიუმის ქლორიდის 18% ხსნართან ერთად ინტრავენური შეყვანით. გამოყენებისთვის მომზადებულ მინის შპრიცის დგუშს აქვს ნაკლები წინაღობა, პლასტიკურ ერთჯერად შპრიცთან შედარებით და უფრო ადვილად ასამოძრავებელია. მოხმარებისთვის მომზადებული მინის შპრიცით დიპრივანის ხელით შეყვანის დროს სამედიცინო პერსონალის მეთვალყურეობის გარეშე, არ შეიძლება შპრიცსა და პაციენტს შორის ინფუზიის სისტემის ღიად დატოვება. შესაბამისი შეთავსებადობა უნდა იყოს უზრუნველყოფილი შპრიცის ტუმბოში გამოსაყენებლად მომზადებული მინის შპრიცის გამოყენების შემთხვევაში. კერძოდ, ტუმბოს კონსტრუქციამ უნდა ააცილოს სიფონირება და უნდა გაითვალისწინოს საავარიო სიგნალიზაცია დაცობის შესახებ არა უმეტეს 1000 მმ ვერცხლისწყლის სვეტის წნევის დროს. თუ გამოიყენება დაპროგრამირებული ან მისი ექვივალენტური ტუმბო, რომელიც ითვალისწინებს სხვადასხვა შპრიცების გამოყენების შესაძლებლობას, მაშინ გამოსაყენებლად მომზადებული მინის შპრიცის შემთხვევაში მხოლოდ რეჟიმი „B-D“50/60 მლ PLASTIPAK აირჩევა. შეიძლება დიპრივანის წინასწარ შერევა საინექციო ალფენტანილთან, რომელიც შეიცავს 500 მკგ/მლ ალფენტანილს, 20:1 – 50:1 მოცულობითი თანაფარდობით. ნარევი უნდა დამზადდეს სტერილური მოწყობილებით. გამოიყენება დამზადების შემდეგ 6 საათის განმავლობაში. შეყვანის დასაწყისში ტკივილის შეგრძნების შემცირების მიზნით უშუალოდ შეყვანის წინ შეიძლება დიპრივანის საინდუქციო დოზის საინექციო ლიგნოკაინთან შერევა პლასტმასის შპრიცში შემდეგი პროპორციით: დიპრივანის 20 ნაწილი და ერთი ნაწილი ან 0,5%, ან 1% ლიგნოკაინის საინექციო ხსნარი.
| საინფუზიო შეყვანა და სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ან საინფუზიო ხსნარებთან ერთობლივი შეყვანა | |||
| ერთდროული გამოყენების მეთოდი | დამატება ან გამხსნელი | დამზადება | გაფრთხილება |
| წინასწარი შერევა | დექსტროზის 5% ხსნარი
საინექციო
საინექციო | შეურიეთ დიპრივანის 1 ნაწილი და დექსტროზის 5% ხსნარის 4 ნაწილამდე ინტრავენური შეყვანისთვის ან პვქ ტომრებში, ან მინის ფლაკონებში. პვქ ტომრებში გახსნის შემთხვევაში რეკომენდირებულია, რომ ტომარა იყოს სავსე, ხსნარი მზადდება დექსტროზის ხსნარის მოცულობის ნაწილის მოშორებით და მისი დიპრივანის ექვივალენტური მოცულობის ჩანაცვლებით. შეურიეთ დიპრივანის 20 ნაწილი და 0,5% ან 1% საინექციო ლიგნოკაინი ჰიდროქლორიდის 1 ნაწილი. შეურიეთ დიპრივანი საინექციო ალფენტანილს 20:1 – 50:1 მოცულობითი თანაფარდობით |
მზადდება ასეპტიკის
მზადდება ასეპტიკის |
| Y-სებური სამკაპას ერთდროული შეყვანა | დექსტროზის 5% ხსნარი ინტრავენური შეყვანისათვის 0,9% ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარი ინტრავენური შეყვანისათვის 4% დექსტროზის ხსნარი და 18% ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარი ინტრავენური შეყვანისთვის | ერთდროული
იხ. ზემოთ
იხ. ზემოთ |
სამკაპა და სარქველი
იხ. ზემოთ
იხ. ზემოთ |
ე. სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია – დიპრივანის შეყვანა მოზრდილებში სამიზნე კონცენტრაციის საინფუზიო სისტემა “დიპრიფუზორი”-ს მეშვეობით: დიპრივანის სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი”-ს მეშვეობით შეზღუდულია ინდუქციის პერიოდებით და მოზრდილებში ზოგადი ანესთეზიის შენარჩუნებით. რეკომენდირებული არ არის ინტენსიურ თერაპიაში სედაციისათვის გამოყენება, სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისთვის გონებაზე ყოფნის შენარჩუნებით ან ბავშვებში. დიპრივანის შეყვანა სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზიის მეთოდით შესაძლებელია მხოლოდ “დიპრიფუზორი”-ს მეშვეობით, რომელიც მოიცავს “დიპრიფუზორ” პროგრამულ უზრუნველყოფას. ეს სისტემები ფუნქციონირებს მხოლოდ მომზადებულ დიპრივანით შევსებულ მინის შპრიცზე ელექტრონული ნიშნის გამორკვევის შემდეგ. სისტემა სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი” ავტომატურად დაარეგულირებს დიპრივანის იმ კონცენტრაციის შეყვანის სიჩქარეს, რომელიც დაადგინა სისტემამ. სპეციალისტი უნდა გაეცნოს საინფუზიო ტუმბის მუშაობის ინსტრუქციას, დიპრივანის სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზიის მეთოდით შეყვანას, შპრიცის გამოცნობის სისტემის სწორად გამოყენებას, რაც ასახულია კომპანია ასტრაზენეკას მიერ წარმოდგენილ სასწავლო სახელმძღვანელოში. მოცემული სისტემა ანესთეზიოლოგს შესაძლებლობას აძლევს რათა მიაღწიოს ინდუქციის სასურველ სიჩქარეს და ნარკოზის სიღრმეს და მართოს იგი პროპოფოლის მიზნობრივი (კონტროლირებადი) კონცენტრაციის დადგენით და რეგულირებით პაციენტის სისხლში. სისტემა სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი” გულისხმობს, რომ პროპოფოლის საწყისი კონცენტრაცია პაციენტის სისხლში შეადგენს 0-ს. აქედან გამომდინარე, პაციენტებისათვის, რომლებიც პროპოფოლს იღებდნენ ადრე, საჭიროა სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზიისათვის “დიპრიფუზორი”-ს მეშვეობით, საჭიროა დიპრივანის შეყვანის დასაწყისში უფრო დაბალი საწყისი მიზნობრივი კონცენტრაციის ამორჩევა. აგრეთვე რეკომენდირებული არ არის ჩვეულებრივ რეჟიმში “დიპრიფუზორი”-ს მუშაობის გაგრძელება მისი გამორთვის შემდეგ. პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაციის არჩევის ინსტრუქცია თანდართულია ქვემოთ. პაციენტებს, რომლებსაც უტარდებათ ან არ უტარდებათ პრემედიკაცია იღებენ, პროპოფოლის ფარმაკოკინეტიკის და ფარმაკოდინამიკის ინდივიდუალურ განსხვავებასთან დაკავშირებული პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაცია უნდა ვარირებდეს პაციენტის კლინიკური პასუხის მიხედვით ანესთეზიის საჭირო სიღრმის მისაღწევად. 55 წლამდე ასაკში პაციენტებში ანესთეზიის, ინდუქციისათვის როგორც წესი, შეიძლება პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაციის შყვანა 4-დან 8 მკგ/მლ-მდე. პროპოფოლის საწყისი სამიზნე კონცენტრაცია 4 მკგ/მლ რეკომენდირებულია პაციენტებისათვის, რომლებსაც უტარდებათ პრემედიკაცია. პრემედიკაციის გარეშე რეკომენდირებულია 6 მკგ/მლ კონცენტრაცია. ინდუქციის დრო მოცემული სამიზნე კონცენტრაციის შემთხვევაში შეადგენს, როგორც წესი, 60-120 წამს. უფრო მაღალი მნიშვნელობა გამოიწვევს ანესთეზიის უფრო სწრაფ ინდუქციას, რომელიც შეიძლება უკავშირდებოდეს ჰემოდინამიკის და სუნთქვის ფუნქციის გამოხატულ დათრგუნვას. ნაკლები საწყისი სამიზნე კონცენტრაციის გამოყენება საჭიროა 55 წელს ზემოთ და 3 და 4 ჯგუფის ASA პაციენტებში. სამიზნე კონცენტრაციის გაზრდა შესაძლებელია თანდათანობით 0,5-დან 1,0 მკგ/მლ-მდე 1 წუთის ინტერვალით ანესთეზიის თანდათანობითი ინდუქციის მისაღწევად. როგორც წესი, საჭიროა დამატებითი ანალგეზია, ხოლო ნარკოზის შესანარჩუნებლად სამიზნე კონცენტრაციის შემცირების სიდიდე დამოკიდებული იქნება დამატებით შეყვანილი ანალგეზიური საშუალებების ოდენობაზე. პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაცია ხელს უწყობს 3-დან 6 მკგ/მლ-ის ფარგლებში საერთო ანესთეზიის საკმარისი დონის შენარჩუნებას. გაღვიძების დროს პროპოფოლის პროგნოზირებადი კონცენტრაცია, ძირითადად მერყეობს 1,0-2,0 მკგ/მლ-ის ფარგლებში და იგი დამოკიდებულია ნარკოზის შენარჩუნების პერიოდში ანალგეზიის დონეზე. ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა: ჩვეულებრივ საჭიროა პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაცია სისხლში 0,2-2,0 მკგ/მლ დიაპაზონით.
დიპრივანის შეყვანა შეიძლება დაიწყოს დაბალი სამიზნე კონცენტრაციით და დოზის ტიტრირებით პაციენტის რეაქციაზე დამოკიდებით სედაციის სასურველი სიღრმის მისაღწევად.
გვერდითი ეფექტები
ზოგადი
როგორც წესი, ანესთეზიის ინდუქცია მიმდინარეობს შეუფერხებლად, აგზნების მინიმალური ნიშნებით. გვერდითი მოვლენები, რომლებიც გვხვდება უფრო ხშირად და წინასწარ არის მხედველობაში მისაღები. მსგავსია ზოგადი ანესთეზიის ნებისმიერი საშუალების გვერდითი ეფექტების, მაგალითად, როგორიცაა ჰიპოთენზია. შემთხვევები, რომლებიც აღინიშნება ანესთეზიასთან და ინტენსიურ თერაპიასთან დაკავშირებით, შეიძლება უკავშირდებოდეს მიღებულ პროცედურებს ან პაციენტის მდგომარეობას.
| ძალიან ხშირად (>1/10) | ზოგადი რეაქციები და რეაქციები შეყვანის ადგილზე | შეყვანის ადგილზე ტკივილი ინდუქციის დროს |
| ხშირად (>1/100,<1/10) | საერთო
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის
ცენტრალური ნერვული
სასუნთქი სისტემის მხრივ: | მოხსნის სინდრომი ბავშვებში (4)
ჰიპოთენზია (2), ღებინება და გულისრევა ნარკოზიდან
თავის ტკივილი ნარკოზიდან
დროებითი აპნოე ინდუქციის დროს |
| არც ისე ხშირად (>1/1000,<1/100) | გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: | თრომბოზები და ფლებიტები |
| იშვიათად (>1/10000,<1/1000) | ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: | ეპილეპტიფორმული მოძრაობები, ინდუქციის, ანესთეზიის შენარჩუნების და მისგანგამოსვლის დროს კონვულსიების და ოპისტოტონუსის ჩათვლით. |
| ძალიან იშვიათად (<1/10000) | ჩონჩხ-კუნთოვანი ეფექტები, შემაერთებელი ქსოვილი: | რაბდომიოლიზი (5) |
საპროცედურო | ოპერაციისშემდგომი ცხელება პანკრეატიტი |
(1) შეყვანის ადგილზე ტკივილის შესამცირებლად შეიძლება პრეპარატის შეყვანით ზომით უფრო დიდ ვენაში წინამხარში ან იდაყვის მოხრის
ადგილზე. ტკივილის შეგრძნება შეიძლება შემცირდეს დიპრივანი 1% ლიგნოკაინთან ერთად შეყვანის დროს. (იხ. “გამოყენების წესი და დოზები” ნაწილი დ)
(2) ჰიპოტენზიამ შეიძლება საჭირო გახადოს სითხის ინტრავენური შეყვანა და დიპრივანის შეყვანის სიჩქარის შემცირება.
(3) ბრადიკარდიის სერიოზული შემთხვევები გვხვდება იშვიათად. არსებობს ცალკეული ცნობები ბრადიკარდიის პროგრესირებისას ასისტოლიის შესახებ.
(4) იგი ვლინდება ინტენსიური თერაპიის დროს დიპრივანის გამოყენების უეცარი შეწყვეტის შემთხვევაში.
(5) ინტენსიური თერაპიის დროს სედაციისათვის დიპრივანის 4 მგ/კგ/სთ დოზის გამოყენების შემთხვევაში ცნობილია რაბდომიოლიზის ძალიან იშვიათი შემთხვევების შესახებ. ანესთეზიის ინდუქციისათვის ახალშობილებში დიპრივანის გამოყენებამ (დაურეგისტრირებელი ჩვენება) შეიძლება გამოიწვიოს სასუნთქი და გულსისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციის დათრგუნვა. სუნთქვის დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ჩატარდეს ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია ჟანგბადით. გულსისხლძარღვების სისტემის მოქმედების დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ავადმყოფის თავის ქვემოთ დაწევა, მძიმე შემთხვევებში შეიძლება საჭირო გახდეს პლაზმისშემცვლელები და პრესორული საშუალებები.
ჭარბი დოზა:
შემთხვევითი დოზის გადაჭარბება შეიძლება გახდეს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მოქმედების და სუნთქვის დათრგუნვის მიზეზი. სუნთქვის დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ჩატარდეს ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია ჟანგბადით. გულსისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციის დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ავადმყოფის თავის დაბლა დაწევა, მძიმე შემთხვევაში შეიძლება საჭირო გახდეს პლაზმის შემცვლელი და პრესორული საშუალებების შეყვანა.
ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და წამლის ურთიერთქმედების სხვა სახეობები:
დიპრივანის გამოყენება შეიძლება სპინალურ და ეპიდურალურ ანესთეზიასთან, პრემედიკაციის საშუალებებთან, მიორელაქსანტებთან, ინჰალაციური საანესთეზიოებთან და ანალგეზიურებთან კომბინაციაში; ფარმაკოლოგიური შეუთავსებლობა აღწერილი არ არის. დიპრივანის უფრო დაბალი დოზები შეიძლება საჭირო გახდეს, როდესაც ზოგადი ანესთეზია გამოიყენება რეგიონალური ანესთეზიის მეთოდის დამატების სახით.
შეუთავსებლობა:
არ შეიძლება გამოყენების წინ დიპრივანის შერევა ნებისმიერ სხვა საინექციო ან საინფუზიო ხსნარებთან, გარდა პოლივინიქლორიდის პაკეტებში ან გადასასხმელი მინის ფლაკონებში 5% დექსტროზის ხსნართან, პლასტმასის შპრიცებში საინექციო ლიგნოკაინთან ან საინექციო ალფენტანილთან ერთად. წინასწარ გამორეცხვის გარეშე, მიორელაქსანტების - ატრაკურიუმის და მივაკურიუმის შეყვანის დროს არ გამოიყენება იგივე საინფუზიო ხაზი, რაც დიპრივანის დროს.
მითითება:
დიპრივანი უნდა იქნას გამოყენებული ანესთეზიის სფეროში მომზადების მქონე პერსონალის მიერ (ან, შესაბამის სიტუაციებში, ექიმების მიერ, რომლებმაც გაიარეს ინტენსიური თერაპიის დროს ავადმყოფებისათვის დახმარების გაწევის მომზადება). აუცილებელია ავადმყოფებზე განხორციელდეს მუდმივი მონიტორინგი, სასუნთქი გზების თავისუფალი გამავლობის შესანარჩუნებელი, ხელოვნური ვენტილაციის ჩასატარებელი, ჟანგბადით გამდიდრების მოწყობილობების და აგრეთვე სხვა სარეანიმაციო საშუალებების მზად ყოფნის პირობებში. დიპრივანი არ უნდა შეიყვანოს პირმა, რომელიც ასრულებს დიაგნოსტიკურ ან ქირურგიულ პროცედურას. გონების შენარჩუნებით სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის ქირურგიული და დიაგნოსტიკური პროცედურების დროს დიპრივანის გამოყენების შემთხვევაში საჭიროა პაციენტებზე მუდმივი მეთვალყურეობა. ჰიპოთენზიის ადრეული ნიშნების, სასუნთქი გზების ობსტრუქციის და სისხლის ჟანგბადით არასაკმარისი გაჯერების გამოსავლენად. როგორც სხვა სედატიური პრეპარატების გამოყენების შემთხვევაში, სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის დიპრივანის შეყვანის დროს ოპერატიული ჩარევის შემთხვევაში შესაძლებელია პაციენტის უნებლიე მოძრაობები. პროცედურების დროს, რომლებიც ითხოვენ უმოძრაობას, ამგვარი მოქმედებები შეიძლება იყოს სახიფათო ოპერაციული ჩარევის პერიოდში. აუცილებელია პაციენტზე მეთვალყურეობისათვის ადექვატური პერიოდი ზოგადი ანესთეზიის შემდეგ სრული აღდგენის უზრუნველყოფისათვის. ძალიან იშვიათ შემთხვევებში დიპრივანის გამოყენების შემდეგ ოპერაციის შემდგომ პერიოდში შესაძლებელია უგონოდ ყოფნა, რასაც შეიძლება მოჰყვეს კუნთების ტონუსის მომატება. ხანდახან გონების დაკარგვას შეიძლება ადგილი ჰქონდეს სიფხიზლის
პერიოდის შემდეგ. სპონტანური გამოფხიზლების მიუხედავად, უგონო მდგომარეობაში მყოფ ავადმყოფზე უნდა განხორციელდეს სათანადო მეთვალყურეობა. დიპრივანს გააჩნია მსუბუქი ვაგოლიზური აქტივობა, რის გამოც მის გამოყენებას უკავშირებენ ბრადიკარდიის (რომელიც ხანდახან ატარებს სერიოზულ ხასიათს) და, აგრეთვე, ასისტოლიის შემთხვევებს. მიზანშეწონილია ანესთეზიის ინდუქციის ან მისი შენარჩუნების პერიოდში ანტიქოლინერგული საშუალებების ინტრავენური შეყვანა, განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, როდესაც ვლინდება ვაგუსური ტონუსის სიჭარბე, ან როდესაც დიპრივანს იყენებენ სხვა საშუალებებთან ერთად, რომლებიც იწვევენ ბრადიკარდიას. იმ შემთხვევაში, თუ დიპრივანი უკეთდება ეპილეფსიის მქონე ავადმყოფებს, ჩნდება კრუნჩხვების საშიშროება. სათანადო ყურადღებას საჭიროებენ ავადმყოფები, რომლებსაც დარღვეული აქვთ ლიპიდების მეტაბოლიზმი, და აგრეთვე სხვა მდგომარეობაში ყოფნის დროს, როდესაც საჭიროა ლიპიდური ემულსიების სიფრთხილით გამოყენება. რეკომენდირებულია სისხლში ლიპიდების დონის მონიტორინგის ჩატარება დიპრივანის დანიშვნის დროს პაციენტებში, რომლებსაც გააჩნიათ ლიპიდების დაგროვების განსაკუთრებული საშიშროება. იმ შემთხვევაში, როდესაც მონიტორინგი მოწმობს ორგანიზმიდან ცხიმების არასაკმარის გამოყოფას, საჭიროა დიპრივანის შეყვანის სათანადო კორექტირება. ლიპიდური სხვა საშუალების ერთდროული ინტრავენური შეყვანის დროს საჭიროა მისი დოზის შემცირება, დიპრივანის შემადგენლობაში შეყვანილი ლიპიდების რაოდენობის გათვალისწინებით; 1,0 მკ დიპრივანი შეიცავს დაახლოებით 0,1 გ ცხიმს ანესთეზიის ინდუქციისათვის ახალშობილებში დიპრივანის გამოყენებამ (დაურეგისტრირებელი ჩვენება) შეიძლება გამოიწვიოს სასუნთქი და გულსისხლძარღვთა სისტემების მოქმედების დათრგუნვა. სუნთქვის დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ჩატარდეს ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია ჟანგბადით. გულ-სისხლძარღვების სისტემის მოქმედების დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ავადმყოფის თავი ქვემოთ დაწევა, მძიმე შემთხვევებში კი შეიძლება საჭირო გახდეს პლაზმიშემცვლელების და პრესორული საშუალებების გამოყენება. დღენაკლულ ახალშობილებში ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის დიპრივანის მიღების შესახებ ცნობები არ მოიპოვება. კრუპით და ეპიგლოტიტით დაავადებულ ბავშვებში ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის დიპრივანის მიღების კლინიკური გამოკვლევები არ ჩატარებულა. „ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა“ აღინიშნება მეტაბოლური აციდოზის, რაბდომიოლიზის, ჰიპერკალიემიის და/ან გულის უკმარისობის ძალიან იშვიათი შემთხვევები, ზოგიერთ შემთხვევაში სიკვდილით მძიმე ავადმყოფებში ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის დიპრივანის მიღების შემთხვევაში. ეს ცნობები გვიჩვენებენ, რომ ხდებოდა ქსოვილების ჟანგბადით არასაკმარისი უზრუნველყოფა. ამ შემთხვევებსა და დიპრივანის გამოყენების შორის მიზეზობრივი კავშირი დადგენილი არ არის. ყველა სედატიური და სხვა პრეპარატი, რომელიც გამოიყენება ინტენსიური თერაპიის დროს (დიპრივანის ჩათვლით), უნდა ტიტრირდებოდეს ჟანგბადით ქსოვილების ოპტიმალური მომარაგების და ოპტიმალური ჰემოდინამიკური პარამეტრების შესანარჩუნებლად. პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი ედტა ქმნის ჰელატურ კომპლექსებს
ლითონის იონებთან, მათ შორის თუთიის იონებთან. საჭიროა განხილულ იქნას თუთიის დამატებითი დანიშვნის შესაძლებლობა დიპრივანის ხანგრძლივი გამოყენების დროს, განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებსაც გააჩნიათ თუთიის დეფიციტისადმი მიდრეკილება, მაგალითად, დამწვრობის, დიარეის და/ან სეფსისის დროს. დიპრივანი არ შეიცავს ანტიმიკრობულ კონსერვანტებს და შეიძლება ხელსაყრელი გარემო იყოს მიკროორგანიზმების ზრდისათვის. დიპრივანით სტერილური შპრიცის ან საინფუზიო ხაზის შევსების შემთხვევაში საჭიროა ასეპტიკის წესების დაცვა; პრეპარატი ივსება ამპულის გახსნის შემდეგ და დაუყონებლივ იწყება შეყვანა. ასეპტიური პირობები უნდა იყოს უზრუნველყოფილი მთელი საინფუზიო პერიოდის მსვლელობის დროს, როგორც დიპრივანის, ასევე შეყვანის აპარატურის მიმართ. ნებისმიერი საინფუზიო ხსნარი, რომელიც ემატება საინფუზიო ხაზს დიპრივანთან ერთად, უნდა შეყვანილ იქნას რაც შეიძლება ახლოს კანულის ადგილთან. არ შეიძლება დიპრივანის შეყვანა მიკრობიოლოგიური ფილტრით. დიპრივანის შპრიცი არის ერთჯერადი და განკუთვნილია ერთ პაციენტზე გამოყენებისათვის. სხვა ლიპიდური ემულსიებისათვის დადგენილი წესების შესაბამისად, დიპრივანის განუწყვეტელი ინფუზიის ხანგრძლივობა არ უნდა აჭარბებდეს 12 საათს. პრეპარატის ინფუზიის ან 12 საათიანი პერიოდის დასრულების შემდეგ აუცილებელია როგორც დიპრივანით ტევადობის, აგრეთვე საინფუზიო ხაზის შეცვლა. საჭიროა დიპრივანის ტევადობის გამოყენების წინ შენჯღრევა. ნებისმიერი რაოდენობით დარჩენილი ტევადობის შემადგენლობა უნდა გაუქმდეს. ასეპტიური პირობები უნდა იყოს უზრუნველყოფილი, როგორც დიპრივანის, ასევე შეყვანის აპარატურის მიმართ. მოქმედება მანქანის მართვისა და ტექნიკაზე მუშაობის შესაძლებლობაზე:
საჭიროა პაციენტების ინფორმირება, რომ ზოგადი ანესთეზიას შემდეგ, დროის გარკვეულ პერიოდში არ შეიძლება, მაგალითად მანქანის მართვა და ტექნიკასთან მუშაობა.
გამოშვების ფორმა:
20 მლ მინის, გამჭირვალე ამპულებში. 5 ამპულა პლასტიკურ ფიქსატორში მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.
50 მლ მინის შპრიცში პოლიპროპილენის პლუნჟერით და ლუერის კონექტორით.
შპრიცი დაფასოებულია კონტურულ უჯრედოვან შეფუთვაში. ერთი კონტურული უჯრედოვანი შეფუთვა გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.
შენახვის პირობები:
2-დან 25ºC-მდე ტემპერატურაზე, არ გაყინოთ.
არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვადის გასვლის შემდეგ. ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე!
შენახვის ვადა:
ამპულები: 3 წელი.
შპრიცები: 2 წელი
აფთიაქიდან გაცემის პირობა:
რეცეპტით.
მწარმოებელი-ფირმის მისამართი:
ასტრაზენეკა იუკ ლიმიტედი, დიდი ბრიტანეთი, წარმოებულია ასტრაზენეკა ს.პ.ა.,
იტალია, 20040 კაპონაგო (მი), ვიალე დელ’ინდუსტრია, 3.
დამატებითი ინფორმაციის წარდგენა მოთხოვნით. ასტრაზენეკა იუკ ლტდ. 119021
მოსკოვი, თემურ ფრუნზეს ქ. 11, კორპ. 2-5.
დიპრივანი სავაჭრო მარკა – კომპანია ასტრაზენეკას საკუთრება
08/JD/PAIN.000-019-527.3.0
08/JD/PAIN.000-019-528.3.0 P017174
