ტარკა
TARKA
TARKA
საერთაშორისო დასახელება - trandolapril, verapamil
ათქ.კლასიფიკაციის კოდი - С09В В10
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი
ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები; კომბინირებული მოქმედების საშუალებები
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
2მგ/180მგ კაფსულა #28
მოქმედი ნივთიერებები:
1 ტაბლეტი შეიცავს ტრანდოლაპრილის 2 მგ და ვერაპამილის ჰიდროქლორიდს 180 მგ;
1 ტაბლეტი შეიცავს ტრანდოლაპრილის 2 მგ და ვერაპამილის ჰიდროქლორიდს 240 მგ;
1 ტაბლეტი შეიცავს ტრანდოლაპრილის 4 მგ და ვერაპამილის ჰიდროქლორიდს 240 მგ;
დამხამრე ნივთიერებები: სიმინდის სახამებელი, ლაქტოზას მონოჰიდრატი, პოვიდონი, სტეარილფუმარატის ნატრიუმი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, ალგინატის ნატრიუმი, სტეარატის მაგნიუმი, გამოხდილი წყალი, ჰიპრომელოზა, ჰიდროქსიპროპილცელულოზა, მაკროგოლი 400, მაკროგოლი 6000, ტალკი, დიოქსიდის სილიციუმი კოლოიდური უწყლო, დოკუზატის ნატრიუმი, ტიტანის დიოქსიდი (E171), რკინის ოქსიდი და ჰიდროქსიდი (E172).
წამლის ფორმა.
ტაბლეტები მოდიფიცირებული გამონთავისუფლებით, დაფარული აპკიანი გარსით.
ფარმაცევტული მახასიათებლები.
ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები:
2 მგ/180 მგ: ტაბლეტები, დაფარული აპკიანი გარსით, ოვალური ფორმის ვარდისფერი, ერთ მხარეზე ამოტვიფრული ლოგოტიპით Knoll და “182”;
2 მგ/240 მგ: ტაბლეტები აპკიანი გარსით, ოვალური ფორმის ჟანგისფერი (ღია ყვითელი ყავისფერი ელფერით), ერთ მხარეზე ამოტვიფრული ლოგოტიპით Knoll და “242”;
4 მგ/240 მგ: ტაბლეტები აპკიანი გარსით, ოვალური ფორმის წითელი-ყავისფერი, ერთ მხარეზე ამოტვიფრული ლოგოტიპით Knoll და “244”;
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა. ტარკა არის ვერაპამილის კალციუმისა და ტრანდილაპრილის აგფ ინჰიბიტორების ფიქსირებული კომბინაცია.
ვერაპამილი
ვერაპამილის ფარმაკოლოგიური მოქმედება განპირობებულია კალციუმის იონების ნაკადის დათრგუნვით სისხლძარღვების გლუვი კუნთების უჯრედოვანი მემბრანის კალციუმის არხებით და მიოკარდის უჯრედებით.
ვერაპამილის მოქმედების მექანიზმი უზრუნველყოფს შემდეგ ეფექტებს.
1.არტერიული ვაზოდიტალაცია.
ვერაპამილი დაბლა წევს არტერიულ წნევას, როგორც მშვიდი მდგომარეობის დროს, ასევე ფიზიკური დატვირთვისას პერიფერიული არტერიების გაფართოების ხარჯზე.
პერიფერიული სისხლძარღვების ზოგადი წინააღმდეგობის შემცირებას (პოსტადვირთვა) მივყავართ მიოკარდის საჭიროების შემცირებისკენ ჟანგბადსა და ენერგიაში.
2. მიოკარდის კუმშვადობის შემცირება
ვერაპამილის ნეგატიური ინოტროპული მოქმედება კომპენსირდება ზოგადი პერიფერული წინააღმდეგობის შემცირებით. გულის ინდექსი ამ დროს მცირდება ავადმყოფების მარცხენა პარკუჭის დისფუნქციის გამოკლებით.
ვერაპამილი არ მოქმედებს გულის სიმპატიკურ რეგულაციაზე, ვინაიდან არ ახდენს ბეტა - ადრენერგეტიკული რეცეპტორების ბლოკირებას. ამიტომაც ბრონქოსპაზმი და მსგავსი მდგომარეობები არ არის უკუნაჩვენები ვერაპამილის მისაღებად.
ტრანდოლაპრილი
ტრანდოლაპრილი ახდენს რენინ-ანგიტენზინ-ალდოსტერონული სისტემის (PAC) ბლოკირებას, რაც იწვევს ანგიოტენზინის II დონის დაწევას სისხლის პლაზმაში და მივყავართ ვაზოპრესორული აქტივობის დაწევისკენ და ალდოსტერონის სეკრეციის დაწევისკენ. მიუხედავად იმისა, რომ უკანასკნელის დაწევა უმნიშვნელოა, თუმცა შეიძლება წარმოიშვას პატარა კალიუმის კონცენტრაციის მომატება სისხლის შრატში ნატრიუმისა და სითხის დაკარგვასთან ერთად. ტრანდოლაპრილი ასევე ხელს უწყობს პერიფერიულ ვაზოდილატაციას პროსტაგლანდური სისტემის ხარჯზე. შესაძლოა ამ მექანიზმმა მონაწილეობა მიიღოს აგფ ინჰიბიტორების ჰიპოტენზიურ ეფექტებში და უპასუხოს გვერდითი რეაქციების განსაზღვრას. ავადმყიფებში არტერიული ჰიპერტენზიით აგფ ინჰიბიტორების მიღებას მივყავართ არტერიული წნევის დაწევისაკენ, ისევე როგორც წოლითი მდგომარეობის ასევე დგომის დროსაც, დაახლოებით ერთნაირად გულის შეკუმშვის სიხშირის კომპენსატორული მომატებით. პერიფერიული არტერიული რეზისტენტულობა მცირდება ცვლილებების გარეშე ან გულის ამოვარდნის მომატებით.
ნაჩვენებია თირკმლის სისხლის მიმოქცევის მომატება, თუმცა გორგლისებური ფილტრაცია რჩება შეუცვლელი. არტერიული წნევის ოპტიმალური დაწევის მიღწევა ზოგიერთ პაციენში მოითხოვს რამდენიმე კვირიან თერაპიას. ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი ნარჩუნდება ხანგრძლივი თერაპიის დროს. თერაპიის მკვეთრი შეწყვეტას თან არ ახლდა არტერიული წნევის სწრაფი აწევა.
ტრანდორაპრილის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი დგინდება 1 საათის შემდეგ დოზის მიღებიდან და გრძელდება არა ნაკლებ 24 სთ განმავლობაში, არტერიული წნევის ცირკადულ რითმზე ზემოქმედების გარეშე.
ტარკა
გამოკვლევებმა არ აჩვენა ფარმაკოკონეტიკური ან PAC ურთიერთმოქმედება ვვრეპამილსა და ტრანდოლაპრილს შორის. ამიტომაც დაკვირვებული სინერგიული აქტივობა ამ ორი მოქმედი ნივთიერებისა განპირობებულია მათი კომპლემენტარული ფარმაკოლოგიური მოქმედებებით.
ტარკას კლინიკური გამოკვლევებში ეფექტური იყო აწეული არტერიული წნევის დაწევა, ვიდრე ცალკეული მისი მოქმედი ნივთიერებისა.
ფარმაკოკინეტიკა
ტარკას ტაბლეტები ორფენიანია: ერთი ფენა შემუშავებულია ვერაპამილის ჰიდროქლორიდის ნელა გამოსასვლელად, ხოლო მეორე- ტრანდოლაპრილის ნელა გამოსასვლელად.
ვერაპამილი
აბსორბცია
აბსორბირდება დაახლოებით 90% პერორალურად მიღებული ვერაპამილი წვრილ ნაწლავში. საშუალო ბიოშეღწევადობა შეადგენს 22% ექსტენსიური ჰეპატური ექსტრაციის გამო პირველადი გავლის და დიდი ვარიაბელურობის (10-35%) დემონსტრირებას ახდენს. საშუალო ბიოშეღწევადობა მრავალრიცხოვანი მიღების შემდეგ შეიძლება გაიზარდოს 30%-მდე.
საკვები არ მოქმედებს ვერაპამილის ბიოშეღწევადობაზე.
განაწილება და ბიოტრანსფორმაცია:
სისხლის პლაზმაში საბოლოო კონცენტრაციის მიღწევის საშუალო დრო შეადგენს 4 სთ. საბოლოო კონცენტარცია ნორვერაპამილისა სისხლის პლაზმაში აღწევს დაახლოებით დოზის მიღებიდან 6 სთ. შემდეგ.
თანაბარი კონცენტრაცია მრავალჯერადი დოზირების შემდეგ რეჟიმით 1 – ჯერ დღეში მიიღწევა 3-4 დღის შემდეგ.
ვერაპამილის კავშირი სისხლის პლაზმის ცილებთან შეადგეს დაახლოებით 90%. გამოყოფა
ნახევრადგამოყოფის პერიოდი მრავალჯერადად მიღების შემდეგ შეადგენს 8 სთ. 3-4 % შეყვანილი დოზიდან, გამოდის თირკმელებით უცნობ მდგომარეობაში. მეტობილიტი გამოდის შარდთან ერთად (70%) და ფეკალიებით (16%). ნორვერაპამილი არის ერთ-ერთი 12 მეტაბოლიტთაგანი, განსაზღვრული შარდში, ვერაპამილის ფარმაკოლოგიური აქტიურობიდან გააჩნია 10-20 % და გამოსული პრეპარატიდან შეადგენს 6 %. სისხლის პლაზმაში ნორვერაპამალის და ვერაპამილის კონცენტრაციის წონასწორობა არის ერთნაირი. ვერაპამილის კინეტიკა არ იცვლება თირკმელის ფუნქციის უკმარისობისას.
ვერაპამილის ბიოშეღწევადობა და ნახევრადგამოსვლის პერიოდი ავადმყოფებში ღვიძლის ციროზით.
თირკმელების ფუნქცია არ მოქმედებს ვერაპამილის გამოსვლაზე.
ტრანდოლაპრილი
აბსორბცია
პერორალურად მიღებისას ტრანდოლაპრილი სწრაფად შეიწოვება. აბსორბცია შეადგენს 30-60% და არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე.
კონცენტრაციის პიკის მიღწევის დრო სისხლის პლაზმაში შეადგენს 30 წთ.
განაწილება და ბიოტრანსფორმაცია:
ტრანდოლაპრილი ძალიან ხშირად გამოდის სისხლის პლაზმიდან, მისი ნახევრად გამოყოფის პერიოდი შეადგეს 1 საათზე ნაკლებს. ტრანდოლაპრილი ჰიდროლიზირდება პლაზმაში ტრანდოლაპრილამდე- სპეციფიკური აგფ ინჰიბიტორებით. ტრანდოლაპრილის წარმოქმნის რაოდენობა არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე.
ტრანდოლაპრილის საბოლოო კონცენტრაციის საშუალო მნიშვნელობების მიღწევის დრო სისხლის პლაზმაში შეადგენს 3-8 საათს. ტრადოლაპრილატის აბსოლიტური ბიოშეღწევადობა მიღების შემდეგ ტრანდოლაპრილატის დოზის მიღებიდან შეადგენს 13%.
ტრანდოლაპრილატის კავშირი პლაზმის ცილებთან შეადგენს დაახლოებით 80 %. აგფ კავშირი არის გაჯერებული მაღალი მსგავსებით. ცირკულირებული ტრანდოლაპრილატის დიდი ნაწილი ასევე დაკავშირებულია (გაჯერებული კავშირი) ალბუნამინებთან. ტრანდოლაპრილატის თანაბარი კონცენტრაციის შემადგენლობა მიიღწევა 4 დღის დოზა რეგულარულად მიღების შემდეგ ერთხელ დღე-ღამეში, როგორც ჯანმრთელ მოხალისეებზე, ასევე პაციენტებში სხვა ასაკის არტერიული ჰიპერტენზიით. ტრადოლაპრილის ნახევრადგამოყოფის ეფექტური პერიოდი არის 15-23 საათი.
გამოყოფა
ტრანდოლაპრილის 9-14% შეყვანილი დოზა გამოდის შარდიდან ტრადოლაპრილის შეცვლილი სახით. რადიოაქტიურად დანიშნული ტრადოლაპრილის პერორალური მიღების შემდეგ 1/3 რადიაქტიურობა ჩანს შარდში და 2/3-ფეკალში.
ტრანდოლაპრილის თირკმელის კლირენსი დემონსტრირებას უწევს სახაზო კორელაციას კრეატინინის კლირენსი და ვარირებს 0,15 – 4 ლ/სთ დოზაზე დამოკიდებულებით. ტრანდოლაპრილის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მნიშვნელოვნად მაღალია ავდმყოფებში კრეატინინის კლირენსით < 30 მლ/წთ. განმეორბითი შეყვანისას ავადმყოფებისათვის თირკმელის ფუნქცის ქრონიკული დარღვევით წონასწორობის მდგომარეობა მიიღწევა 4 დღის შემდეგ, თირკმელების ფუნქციის დარღვევის ხარისხის დამოუკიდებლად.
ტრანდოლაპრილის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში ავადმყოფებში ღვიძლის ციროზით ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით შეიძლება 10 -ჯერ მეტი იყოს. კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში და ტრანდოლაპრილის გამოყოფა ასევე მატულობს ავადმყოფებში ციროზით, თუმცა რამდენადმე ნაკლები ხარისხით.
ღვიძლის ფუნქციის კომპენსირებული დარღვევით ავადმყოფებში ტრანდოლაპრილის /ტრანდოლაპრილატის კინეტიკა არ იცვლება.
ტარკა
ვინაიდან კინეტიკური ურთიერთმოქმედება ვერაპამილსა და ტრანდოლაპრილისა ან ტრანდოლაპრილატს შორის არ არის დადგენილი, მაშინ აღნიშნული კომბინერბული პრეპარატის მიმართ მთლიანობაში გამოიყენება ინდივიდუალური კლინიკური პარამეტრები ამ ორი სამკურნალო საშუალებისა.
ჩვენებები
ესენციური ჰიპერტენზია პაციენტებში, რომლებსაც არტერიული წნევა ნორმაში დგება ტრანდოლაპრილისა და ვერაპამილის დახმარებით ცალ-ცალკე იმავე დოზით, ან არტერიული წნევის არაადეკვატური კონტროლის დროს მხოლოდ პრეპარატის ერთ-ერთი აქტიური კომპონენტების გამოყენებისას
მიღების წესები და დოზები
მოზრდილები იღებენ 1 ტაბლეტს ერთხელ დღე-ღამეში, საკვების მიღების დამოუკიდებლად. ტაბლეტი უნდა გადაიყლაპოს მთლიანად, არ უნდა დაიღეჭოს და დაილიოს წყლით.
ხანშიშესული პირები: ზოგიერთ ხანშიშესულ პაციენტს შეიძლება აღენიშნებოდეს არტერიული წნევის მკვეთრი დაწევა მაღალი სისტემური ბიოშეღწევადობის გამო, უფრო ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით, რომლებსაც აწუხებთ არტერიული ჰიპერტენზია.
გვერდითი მოვლენები
პრეპარატ ტარკას გვერდითი რეაქციები შეთანხმებულია ცნობილ რეაქციებთან მისი შესაბამისი კლასის აქტიური კომპონენტების ან სამკურნალო საშუალებების გამოყენებისას. ხშირად საუბარი იყო ხველაზე, თავის ტკივილზე, შეკრულობაზე, თავბრუსხვევასა და სისხლის მოდინებაზე.
არასასურველი მოვლენები, სპონტანური და მიღებული კლინიკური გამოკვლევის ჩატარების დროს, წარმოდგენილი ქვემოთ. ორგანოების თითოეული სისტემისათვის გვერდითი რეაქციები კლასიფიცირდება შემდეგი სახით ხშირ შეტყობინებაზე დამოკიდებულებით: ხშირი (>1/100, <1/10), არც ისე ხშირი (>1/1000, <1/100), იშვიათი (>1/10 000, <1/1000), ძალიან იშვიათი (<1/10 000), ერთეული შემთხვევების ჩათვლით. დარღვევები სისხლისა და ლიმფური სისტემების მხრიდან: ძალიან იშვიათად – ლეიკოპენია, პანციტოპენია, თრომბოციტოპენია.
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრიდან: არც ისე ხშირად - არასპეციფიკური ალერგიული რეაქციები; ძალიან იშვიათად - გამაგლობულინების დონის მომატება, არასპეციფიური ჰიპერმრძნობელობა;
მეტაბოლიზმისა და კვების დარღვევები: არც ისე ხშირად - ჰიპერლიპიდემია; ძალიან იშვიათად – ანორექსია;
ფსიქიკის მოშლილობა: არც ისე ხშირად - ძილიანობა, ძალიან იშვიათად- აგრესიულობა, მღელვარება, დეპრესია, გაღიზიანება.
დარღვევები ნერვული სისტემის მხრიდან – ხშირად – თავბრუსხვევა, ვერტიგო: არც ისე ხშირად - ტრემორი; იშვიათად - დეპრესია; ძალიან იშვიათად- წონასწორობის დარღვევა, უძილობა, პარესთეზია ან ჰიპერესთეზია, გულისწასვლა ან მწვავე ცირკულატორული უკმარისობა გონების დაკარგვით, გემოს შეცვლა, სისუსტე.
მხედველობის დარღვევა: ძალიან იშვიათად - გაუარესება/არამკაფიო მხედველობა. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მოშლილობა: ხშირად – სისხლის მოზღვავება; არც ისე ხშირად - AV- ბლოკადა I ხარისხის, გულისცემის შეგრძნება; ძალიან იშვიათად - სტენოკარდია, წინაგულების ფიბრილაცია, სრული AV-ბლოკადა, არასპეციფიკური AV-ბლოკადა, ბრადიკარდია, გულის გაჩერება, ტვინში სისხლის ჩაქცევა, პერიფერიული შეშუპება, არასპეციფიკური შეშუპება, გულის უკმარისობა, ჰიპოტენზიური მოვლენები, ორთოსტატიკური ჰიპოტენზიის ჩათვლით ან არტერიული წნევის მერყეობით, ტაქიკარდია.
გავრცელებული მოშლილობები, დარღვევები გულმკერდისა და შუაკედლის მხრიდან: ხშირად - ხველა, ძალიან იშვიათად – ასთმა, ბრონქიტი, ქოშინი, სინუსებში შენელებული მოვლენები.
დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრიდან (კნტ): ხშირად – შეკრულობა, არც ისე ხშირად - მუცლის ტკივილი, დიარეა, არასპეციფიკური კუჭ-ნაწლავის მოშლილობა, გულისრევა, ძალიან იშვიათად პირის/ყელის სიმშრალე, პანკრეატიტი, ღებინება.
ჰეპატობილიარული სისტემის მოშლილობა: ძალიან იშვიათად - ქოლესტაზი, ჰეპატიტი, y-გლუტამილტრანსფერაზის დონის მომატება, ლაქტადეჰიდროგენეზის დონის მომატება, ლიპაზის დონის მომატება, სიყვითლე.
დარღვევები კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრიდან: არც ისე ხშირად – სახის შეშუპება, ქავილი, გამონაყარი, გაძლიერებული ოფლის გამოყოფა; იშვიათად- ალოპეცია, herpes simplex, კანის არასპეციფიკური დარღვევა; ძალიან იშვიათად-ანგიონევროზული შეშუპება, მულტიფორმული ერითემა, ეგზანთემა ან დერმატიტი, ფსორიაზი, ჭინჭრის გამონაყარი, ცნობილი იყო სტივენს - ჯონსის სინდრომის წარმოქმნის შესახებ.
ძვალ-კუნთოვანი სისტემის მოშლილობა: ძალიან იშვიათად - არტრალგია, მიალგია, მიასთენია.
დარღვევები თირკმელებისა და გამომყოფი სისტემის მხრიდან: არც ისე ხშირად – პოლიურია, პოლაკიურია; ძალიან იშვიათად – თირკმელის მწვავე უკმარისობა; დარღვევები რეპროდუქტიული სისტემისა და სარძევე ჯირკვლების სისტემის მხრიდან: ძალიან იშვიათად- გინეკომასტია, ერექტიული დისფუნქცია.
ზოგადი მოშლილობები: ხშირად – თავის ტკივილი; არც ისე ხშირად – ტკივილი გულმკერდის არეში; ძალიან იშვიათად – დაღლილობა ან სისუსტე.
ლაბორატორიული მაჩვენებლები: არც ისე ხშირად _ ღვიძლის ფუნქციონალური ტესტების მაჩვენებლების შეცვლა; იშვიათად - ჰიპერბილირუბინემია; ძალიან იშვიათად - ტუტე ფოსფატაზას დონის მომატება, კალიუმის დონის მომატება, ტრანსამინაზის დონის მომატება.
ტარკას გამოყენებისას გვერდითი რეაქციების შემთხვევების შესახებ ცნობები არ ყოფილა, მაგრამ ისინი დამახასიათებელია აგფ ინჰიბიტორებისთვის.
სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრიდან: ჰემოგლობინისა და ჰემატოკრიტის დონის დაწევა, ერთეულ შემთხვევებში – აგრანულოციტოზი. ცნობილია ჰემოლიზური ანემიის ერთეული შემთხვევები პაციენტებში თანდაყოლილი გლუკოზა-6-ფოსფატ-დეჰიდროგენაზის (G-6-PDH) უკმარისობით.
ფსიქიკის მხრიდან: ხანდახან – არეული ცნობიერება.
ნერვული სისტემის მხრიდან: იშვიათად - ძილის დარღვევა.
სმენის ორგანოსა მხრიდან და ლაბირინთული მოშლილობები: იშვიათად -წონასწორობის შეგრძნების დარღვევა, ყურებში ხმაური.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრიდან: არითმიის, მიოკარდის ინფარქტის და ტრანზიტორული იშემიური დარტყმების განვითარების ცალკეული შემთხვევბი, რომლებიც ასოცირდება არტერიულ ჰიპოტენზიასთან.
სასუნთქი სისტემის, გულ-მკერდისა და შუაკედელის მხრიდან: იშვიათად – სინუსიტი, რინიტი, გლოსიტი და ბრონქოსპაზმი.
კნტ მხრიდან: იშვიათად – საჭმლის მონელების დარღვევა; ერთეულ შემთხვევებში- ნაწლავის გაუვალობა, ასევე ცნობილი იყო ნაწლავური შეშუპების შესახებ.
ჰეპატობილიაური სისტემის მხრიდან: ერთეულ შემთხვევებში – ქოლესტაზური სიყვითლე.
კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრიდან: ზოგჯერ წარმოიქმნება ალერგიული რეაქციები და ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, ისეთი როგორიცაა სტივენს- ჯონსის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმალური ნეკროლიზი. ამ მდგომარეობას თან შეიძლება ახლდეს ციებ-ცხელება, მიალგია, არტრალგია, ეოზინოფილია და/ან ანტინუკლეარული ანტისხეულების ტიტრის (ANA) მომატება.
ლაბორატორიული მაჩვენებლები: ზოგჯერ სისხლის პლაზმაში შარდისა და კრეატინინის შემცველობის მომატება, სიმპტომატური ან მძიმე არტერიული ჰიპოტენზია.
ტარკას გამოყენებისას გვერდითი რეაქციების შემთხვევების შესახებ ცნობები არ ყოფილა, მაგრამ ისინი დამახასიათებელია კალციუმის არხების ფენილალკილამინებული ბლოკატორებისათვის.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრიდან: არტიოვენტრიკულური ბლოკადა (I, II ან III ხარისხის), სინუსური კვანძის გაჩერება, გულის უკმარისობა.
ნერვული სისტემის მხრიდან: ექსტრაპირამიდული სიმპტომები (პარკინსონის დაავადება, ქორეოათეტოზი, დისტონიური სინდრომი); ერთჯერადი ცნობები მიასთენიის გრავის, ლამბერტ-იტონის სინდრომის გამწვავებისა და დუშენის კუნთების დისტროფიის პროგრესირების შესახებ.
კნტ მხრიდან: გინგივიტური ჰიპერპლაზია, ტკივილი და დისკომფორტი მუცელში. კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრიდან: სტივენს-ჯონსის სინდრომის და ერითრომელალგიის შემთხვევების აღწერა. ერთეულ შემთხვევებში წარმოიმქნა კანის ალერგიული რეაქციები ერითემის ტიპის მიხედვით.
რეპროდუქციული სისტემებისა და სარძევე ჯირკვლების მხრიდან: ჰიპერპროლაქტინემიისა და გალაქტორეის განვითარების აღწერა.
რეგისტრირებული იყო დამბლა (ტეტრაპარეზის) ერთდაერთი შემთხვევა პოსმარკეტინგული დაკვირვების დროს, ვერაპამილისა და კოლხიცინის კომბინირებულ გამოყენებასთან დაკავშირებით. ეს შეიძლება გამოწვეული ყოფილიყო კოლხიცინის შეღწევით ჰემატოენცეფალურ ბარიერში, რაც შესაძლო გახდა CYP3A4 და P-გლიკოპროტეინის (P-gp) ვერაპამილის ინჰიბირების მეშვეობით. ვერაპამილისა და კოლხიცინის კომბინირებული გამოყენება რეკომენდებული არ არის.
უკუჩვენება
• ჰიპერმგრძნობელობა ტრანდოლაპრილის მიმართ ან რომელიმე სხვა აგფ ინჰიბიტორების მიმართ და/ან ვერაპამილის ან ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ.
• ანგიონევროზული შეშუპება, დაკავშირებული ანამნეზში აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობასთან.
• მემკვიდრეობითი / იდიოპათიური ანგიონევროზული შეშუპება.
• კარდიოგენური შოკი.
• მიოკადის მწვავე ინფარქტი, გართულებებით.
• მეორე ან მესამე ხარისხის ანტრიოვენტრიკულური ბლოკადა რითმის ხელოვნური გამძღოლის გარეშე.
• სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი პაციენტებში რითმის ხელოვნური გამძღოლის გარეშე.
• დეკომპენსირებული გულის უკმარისობა.
• წინაგულების ფიბრილაცია/ციმციმი დამატებითი გამტარი გზების არსებობისას (მაგალითად, ვოლფ-პარკინსონ-უაიტის სინდრომი).
• ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი.
• ერთდროულად ბეტა-ადრენორეცეპტორების ბლოკატორების (ინტენსიური თერაპიის ჩატარების გამოკლებით) ინტრავენური მიღება.
ორსულობა და ლაქტაცია
ტარკას გამოყენება ორსულობის პერიოდში უკუნაჩვენებია. ორსულობის პერიოდში ტარკას უსაფრთხო გამოყენება არ დასტურდება. ამას გარდა, იყო შემთხვევები ფილტვების ნეონატალური ჰიპოპლაზიის, მუცლად ყოფნის დროს ნაყოფის განვითარების შეჩერების, ღია არტერიული სადინარისა და ქალას ჰიპოპლაზიის შესახებ, როგორც ნაყოფზე აგფ ინჰიბიტორების მოქმედების შედეგი.
ეპიდემილოგიური მონაცემები ტერატოგენურობის რისკის განვითარების შესახებ, გამოწვეული აგფ ინჰიბიტორების ზემოქმედებით ორსულობის I ტრიმესტრის დროს, არ იყო დამაჯერებლი; ამას გარდა, რისკის უმნიშვნელო გაზრდა არ შეიძლება გამორიცხული იყოს. პაციენტები, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას, აუცილებელია შეცვალონ აღნიშნული პრეპარატი სხვა ანტიჰიპერტენზიული სამკურნალო საშუალებით, ორსულობისას უსაფრთხო გამოყენების პროფილი, რომელიც დადგენილია, იმ შემთხვევების გამოკლებით, როცა აგფ ინჰიბიტორების თერაპიის გაგრძელება აუცილებელია. ორსულობის დადგენისას აუცილებელია აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობა დაუყოვნებლივ შეწყდეს და აუცილებლობის შემთხვევაში დაინიშნოს ალტერნატიული მკურნალობა. ცნობილია, რომ აგფ ინჰიბიტორების გამოყენება ორსულობის II და III ტრიმესტრის დროს, შეიძლება გამოიწვიოს ადამიანში ფეტოტოქსიურობა (თირკმელების ფუნქციის გაუარესება, ოლიგოჰიდრამიონი, ქალას ოსიფიკაციის შეჩერება) და ნეონატალური ტოქსიკურობა (თირკმელის უკმარისობა, არტერიული ჰიპოთენზია, ჰიპერკალიემია). ტრანდორაპრილის გამოყენებისას ორსულობის II ტრიმესტრში აუცილებელია ჩატარდეს თირკმელების ფუნქციისა და ქალის ძვლების ულტრაბგერითი გამოკვლევა. ჩვილები, რომელთა მშობლები იყენებდნენ აგფ ინჰიბიტორებს, უნდა იყვნენ გასინჯულნი არტერიული ჰიპოტენზიის გამოვლენის შემთხვევაზე.
ტარკას გამოყენება ლაქტაციის დროს უკუნაჩვენებია.
ვერაპამილის ჰიდროქლორიდი გამოიყოფა ადამიანის რძეში. ინფორმაცია ტრანდორაპრილის გამოყენების შესახებ ძუძუთი კვების დროს არ არის მოცემული. ძუძუთი კვების დროს მისაღებია იმ სამკურნალო საშუალებების გამოყენება, რომლებიც შედარებით უსაფრთხოა, განსაკუთრებით ახალდაბადებულის ან დღენაკლული ბავშვების მოვლის პერიოდში.
ბავშვები.
ტარკას გამოყენება ბავშვებში და მოზარდებში (< 18 წლის) არ ხდება კლინიკური გამოკვლევების არ ქონის გამო.
განსაკუთრებული მითითებები
პრეპარატ ტარკაში ტრანდორაპრილის არსებობის გამო ის არ უნდა გამოვიყენოთ აორტალური სტენოზის ან სისხლის მიმოქცევის ობსტრუქციული დარღვევის დროს.
ღვიძლის მძიმე უკმარისობა.
ვინაიდან ტრანდორაპრილი მეტაბოლიზდება ღვიძლში თავის აქტიურ მეტაბოლიტამდე, განსაკუთრებულ ყურადღებასა და საგულდაგულო მონიტორინგს საჭიროებენ პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით.
სიმპტომური ჰიპოტენზია.
სიმპტომური არტერიული ჰიპოტენზია აღენიშნებათ პაციენტებს, არტერიული ჰიპერტენზიის გართულების გარეშე, ტრანდოლაპრილის საწყისი დოზის გამოყენების შემდეგ ან გაზრდით. ამ მდგომარეობის განვითარების რისკი იზრდება წყალ-მარილილოვანი ბალანსის დარღვევის დროს დიურეტიკების მიღების შემდეგ, უმარილო დიეტის დაცვით, დიალიზისას, დეჰიდრატაციისას, დიარეისას ან ღებინებისას. ასეთ ავადმყოფებს მკურნალობის დაწყების წინ უნდა აღუდგეთ სისხლის ცირკულაციის მოცულობა (სცმ) და მარილოვანი დონე.
ნეიტროპენია/აგრანულოციტოზი.
ნეიტროპენიის განვითარების რისკი დამოკიდებულია დოზაზე და პაციენტის საერთო მდგომარეობაზე. ნეიტროპენია იშვიათად შეინიშნება პაციენტებში თანმხლევი დაავადებების გარეშე, მაგრამ შეიძლება წარმოიშვას პაციენტებშიც თირკმელის უკმარისობით, განსაკურებით კოლაგენური დაავადებებისა (მაგალითად, სისტემური წითელი მგლურა, სკლეროდერმია) და იმუნოდეპრესანტებით თერაპიის დროს.
ნეიტროპენია არის შექცევადი აგფ ინჰიბიტორების გამოყენების შეწყვეტის შემდეგ. ანგიონევროზული შეშუპება.
ტრანდოლაპრილმა შეიძლება გამოიწვიოს ანგიონევროზული შეშუპება. იყო მოხსენიებული მუქკანიანი რასის პაციენტებში ანგიონევროზული შეშუპების განვითარების სიხშირის შესახებ აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებისას, ევროპელებთან შედარებით. ასევე იყო ნათქვამი ინტესტინალურ შეშუპებაზე პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ აგფ ინჰიბიტორებით. ამ რეაქციის განვითარების შესაძლებლობა უნდა იქნეს გათვალისწინებული პაციენტებშიც მუცლის არეში ტკივილით (ღებინების ან გულისრევის გარეშე).
გულის უკმარისობა.
პრეპარატ ტარკაში ვერაპამილის შემადგენლობის გამო უნდა ვერიდოთ მის გამოყენებას პაციენტებში მარცხენა პარკუჭის ფუნქციის მძიმე დარღვევით (მაგალითად, განდევნის ფრაქცია <30%, ფილტვის არტერიაში წნევა 20 მმ რტ სტ მაღალია ან გულის მძიმე უკმარისობით) და პაციენტებში მარცხენა პარკუჭის დისფუნქციის ნებისმიერი ხარისხით, თუ ისინი იღებენ ბეტა-ადრენობლოკატორებს.
სხვა
ვერაპამილის ჰიდროქლორიდის არსებობის გამო საჭიროა ტარკას სიფრთხილით გამოყენება შემდეგ მდგომარეობებში: I ხარისხის AV-ბლოკადისას, ჰიპოტენზიისას, ბრადიკარდიისას, ღვიძლის მძიმე უკმარისობისას. ვერაპამილის გამოყენებამ პაციენტებში მძიმე არტერიული ჰიპოტენზიით სტენოკარდიისა და გულ-სისხლძაღვთა დაავადებების ფონზე შეიძლება მიიყვანოს მიოკარდის ინფარქტამდე ან ინსულტამდე.
თირკმელების ფუნქციის დარღვევა.
ავადმყოფებს, როცა კრეატინინის კლირენსი ნაკლებაი 30 მლ/წთ, აუცილებელია შეუმცირდეს ტრანდოლაპრილის დოზა.
ავადმყოფებში თირკმელების ფუნქციის ზომიერი დარღვევით საჭიროა დაკვირვება თირკმელების ფუნქციაზე.
თირკმელების ფუნქციის მწვავე დარღვევის საფრთხე (თირკმელის მწვავე უკმარისობა) არსებობს პაციენტებში თირკმელის ფუნქციის დარღვევისას ან გულის ქრონიკული უკმარისობისას.
ტარკას გამოყენების გამოცდილება მეორადი ჰიპერტენზიის, განსაკუთრებით რენოვასკულარული ჰიპერტენზიის დროს შეზღუდულია. ტარკა არ უნდა გამოიყენონ იმ პაციენტებმა, განსაკუთრებით პაციენტებმა თირკმელის არტერიის ცალმხრივი ან ორმხრივი სტენოზით, ერთი მოქმედი თირკმელით (მაგალითად, ავადმყოფები გადანერგილი თირკმელით), თირკმელების ფუნქციის დაკარგვის საფრთხის გამო.
ქირურგიული ჩარევა/ ანესთეზია
პაციენტებს ქირურგიული ჩარევის დროს ან საერთო ანესთეზიის დროს, საშუალებებით, რომლებიც იწვევენ არტერიულ ჰიპოტენზიას, ტრანდორაპრილს შეუძლია მოახდინოს ანგიოტენზინის II წარმოქმნის ბლოკირება რენინის კომპენსატორული აწევის პასუხად.
დაავადებები, რომლის დროსაც ზიანდება ნეიროკუნთოვანი გადაცემა
ტარკა უნდა მიიღონ სიფრთხილით იმ პაციენტებმა, რომლებსაც დარღვეული აქვთ ნეიროკუნთოვანი გადაცემა (მიასთენია gravis, ლამბერტ-იტონის სინდრომი, დუშენის პროგრესირებული კუნთების დისტროფია).
ხველა
აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობის დროს შეიძლება წარმოიქმანს მშრალი არაპროდუქტიული ხველა, რომელიც პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ ქრება.
დესენსიბილიზაცია
ანაფილაქსიური რეაქციები (ზოგიერთ შემთხვევაში სიცოცხლისათვის საშიში) შეიძლება წარმოიშვას აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებისას და თან ახლავს დესენსიბილიზაცია ცხოველური შხამების წარმოშობისკენ.
დსლპ-აფერეზი
სიცოცხლისათვის საშიში ანაფილაქსიური რეაქციები აღენიშნებოდათ პაციენტებს, რომლებიც გადიოდნენ დსლპ-აფერეზს და ამავდროულად ღებულობდნენ აგფ ინჰიბიტორებს.
ავტოტრანსპორტის მართვის ან სხვა მექნიზმებთან მუშაობის დროს რეაქციის სისწრაფეზე ზემოქმედების უნარი
გამოკლვლევა ზემოქმედების უნარზე ავტოტრანსპორტის მართვის ან სხვა მექანიზმებთან მუშაობის დროს რეაქციის სისწრაფეზე არ ჩატარებულა, მაგრამ უნდა გავითვალისწონოთ ისეთი არასასურველი ეფექტების განვითარება, როგორიცაა თავბრუსხვევა და დაღლილობა.
ჭარბი დოზირება
ტარკას ჭარბი დოზის გამოყენების შემთხვევაში შეიძლება წარმოიშვას შემდეგი ნიშნები და სიმპტომები, განპირობებული ვერაპამილით: არტერიული ჰიპოტენზია, ბრადიკარდია, არტიოვენტრიკულური ბლოკადა, ასისტოლია და ნეგატიური ინოტროპული მოქმედება. ჭარბი დოზის შედაგად დაფიქსირებული იყო სიკვდილის შემთხვევები.
ტარკას ჭარბი დოზის გამოყენების შემთხვევაში შეიძლება წარმოიშვას შემდეგი ნიშნები და სიმპტომები, განპირობებული ტრანდოლაპრილით: მძიმე არტერიული ჰიპოტენზია, შოკი, სტუპორი, ბრადიკარდია, ელექტროლიტური დარღვევები, თირკმელის უკმარისობა, ჰიპერვენტილაცია, ტაქიკარდია, გულისცემის შეგრძნება, თავბრუსხვევა, ღელვა და ხველა.
მკურნალობა.
ტარკას ჭარბი დოზის მიღების დროს მკურნალობა უნდა დავიცვათ. ვერაპამილით ჰიდროქლორიდის ჭარბი დოზის მკურნალობა მოიცავს კალციუმის პრეპარატების პარენტერალურ შეყვანას, ბეტა-ადრენერგიულ სტიმულაციასა და კნტ გამორეცხვას. ვერაპამილის შენელებული გათავისუფლების შესაძლო გაგრძელებული აბსორბაციის დროს პაციენტებს შესაძლოა დასჭირდეთ სამედიცინო მეთვალყურეობა და ჰოსპიტალიზაცია 48 საათის განმავლობაში. ვერაპამილის ჰიდროქლორიდი არ გამოდის ჰემოდიალიზის მეშვეობით.
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
ვერაპამილის ჰიდროქლორიდის მეტაბოლიზმის ინ ვიტრო გამოკვლევებმა აჩვენა, რომ ის მეტაბოლიზდება ციტოქრომ - P450, CYP3A4, CYP1A2, CYP2A8, CYP2A9 და CYP2A18. ვერაპამილი ჩნდება, როგორც ფერმენტების CYP3A4 და P- გლიკოპროტეინის (P-gp) ინჰიბიტორი. ცნობილი იყო კლინიკურად მნიშვნელოვან ურთიერთმოქმედებაზე ინჰიბიტორთან CYP3A4, რომელიც იწვევდა ვერპამილის დონის გაზრდას სისხლის პლაზმაში, იმ დროს როცა CYP3A4 ინდუქტორები იწვევდნენ ვერაპამლის დონის დაწევას სისხლის პლაზმაში, ამიტომაც აუცილებელია მონიტორინგი ურთიერთმოქმედების საგანზე სხვა სამკურნალო საშუალებებთან.
არარეკომენდებული შეთავსება
კალიუმშემნახველი დიურეტიკები ან საკვები მინარევები კალიუმთან – ჰიპერკალიემიის გამო.
კოლხიცინი – სუბსტრატი CYP3A და სატრანსპორტო P- გლიკოპროტეინის (P-gp). ცნობილია, რომ ვერაპამილი არის CYP3A და P-gp ინჰიბიტორი. ვერაპამილისა და კოლხიცინის ერთდროულად მიღებისას P-gp და/ან CYP3A ინჰიბირებამ ვერაპამილით შეიძლება გამოიწვიოს კოლხიცინის ექსპოზიცია. კომბინირებული მიღება რეკომენდებული არ არის.
დანტრონელი: პაციენტებს კორონარული არტერიების დაავადებით, რომლებიც იღებდნენ ვერაპამილს დანტრონელის დანიშვნის შემდეგ განუვითარდათ ჰიპერკალიემია და მიოკარდის ფუნქციის დათრგუნვა. ამ პრეპარატების კომბინირებული მიღება რეკომენდებული არ არის.
სიფრთხილე გამოყენებისას
ანტიჰიპერტენზიული სამკურანლო საშუალება: აძლიერებს ტარკას ჰიპოტენზიურ ეფექტს.
დიურეტიკები: ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ დიურეტიკებს, განსაკუთრებით წყალ-მარილოვანი ბალანსის დარღვევისას, აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობის დასაწყისში შეიძლება მეტისმეტად დაეცეს არტერიული წნევა (იხ. განყოფილება “გამოყენების განსაკუთრებულობა”).
ლითიუმი: აგფ ინჰიბიტორების მიღებამ ერთდროულად ლითიუმთან შეიძლება გამოიწვიოს ორგანიზმში ლითიუმის შეჩერება. ასეთ შემთხვევბში საჭიროა ლითიუმის ხშირი კონტროლი.
ანესთეთიკი: ტარკას შეუძლია გააძლიეროს ზოგიერთი ანესთეთიკების ჰიპოთენზიური ეფექტი.
ნარკოტიკული/ფსიქოტროპული საშუალებები: შეიძლება წარმოიქმანს პოსტურული ჰიპოტენზია.
ალოპურინოლი, ციტოსტატიკი ან იმუნოდეპრესანტები, სისტემური კორტიკოსტეროიდები ან პროკაინამიდები: ლეიკოპენიის განვითარების რისკის გაზრდა.
კარდიოდეპრესანტები: ვერაპამილის კარდიოდეპრესანტებთან ერთდროულად გამოყენებამ შეიძლება მიგვიყვანოს არასასურველ (ბეტა-ადრენობლოკატორები, არითმიის საწინააღმდეგო საშუალებები, საინჰალაციო ანესთეთიკები) ადიტიურ ეფექტამდე.
ქინიდინი: ერთდროული გამოიყენებამ per os ვერაპამილისა და ქინიდინის ზოგიერთ შემთხვევაში, გამოიწვია არტერიული ჰიპოტენზია და ფილტვების შეშუპება პაციენტებში ჰიპერტროპული (ობსტრუქციული) კარდიომიოპათიით.
დიგოქსინი: დიგოქსინისა და ვერაპამილის ერთდროულად გამოყენებას მივყავართ დიგოქსინის მომატებულ კონცენტრაციამდე სისხლის პლაზმაში 50-70% - ით, რაც ითხოვს დიგოქსინის დოზის შემცირებას.
მიორელაქსანტი: მიორელაქსანტების გაძლიერებული ეფექტი (ისეთები, როგორიცაა ნეიროკუნთოვანი ბლოკატორები).
ტრანკვილიზატორები, ნეიროლეპტიკები, ანტიდეპრესანტები: როგორც სხვა შემთხვევებში ყველა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან, არსებობს ორთოსტატიკური ჰიპოტენზიის განვითარების დიდი რისკი ტარკას ტრანკვილიზატორებთან, ნეიროლეპტიკებთან ან ანტიდეპრესანტებთან შეთავსებით, რომლებიც შეიცავენ იმიპრამინს.
ანტიმიკრობული საშუალებები:
კლარითრომიცინი, ერითრომიცინი, ტელითრომიცინი: შესაძლოა ვერაპამილის დონის მომატება.
რიფამიცინი: AUC ვერაპამილის (92%), Cmax (94%) დაწევა, ბიოშეღწევადობა პერორალური მიღების შემდეგ (92%), შეიძლება შეამციროს ჰიპოტენზიური ეფექტი.
ყურადღება უნდა მიექცეს
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (აასს): აასს გამოყენებამ შეიძლება მიგვიყვანოს აგფ ინჰიბიტორების ჰიპოტენზიური ეფექტის შესუსტებისაკენ. ამას გარდა, აღწერილია, რომ აასს და აგფ ინჰიბიტორები ავლენენ ადეკვატურ ეფექტს სისხლის შრატში კალიუმის გაზრდასთან დაკავშირებით და თირკმელის ფუნქციის დაწევით. ჩვეულებრივ ეს ეფექტები შექცევადია და აღენიშნებათ პაციენტებს თირკმელების ფუნქციის დარღვევით.
აცეტილსალიცილის მჟავა: აცეტილსალიცილის მჟავის ერთდროულად გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს აცეტილსალიცილის მჯავის გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკი (სისხლდენის წარმოქმნის რისკი).
ანტაციდები: ამცირებს აგფ ინჰიბიტორების ბიოშეღწევადობას.
სიმპატომიმეტიკები: შეუძლიათ შეამცირონ აგფ ინჰიბიტორების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი. საჭიროა საგულდაგულო დაკვირვება პაციენტის მდგომარეობაზე, რათა დავრწმუნდეთ სასურველი კლინიკური ეფექტის მიღწევაში. ალკოჰოლი: აძლიერებს ჰიპოტენზიურ ეფექტს.
ვერაპრამილს შეუძლია მაღლა აწიოს კარბამაზეპინის, ციკლოსპორინის და თეოფილინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში, იმავდროულად ამ საშუალებების რისკის მომატებით.
ევეროლიმუსი, სიროლიმუსი, ტაკროლიმუსი: შესაძლოა ამ პრეპარატების დონის მომატება სისხლის პლაზმაში.
რიფამიცინი, ფენიტოინი და ფენობარბიტალი ამცირებენ ვერაპამილის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში.
ვერაპამილს შეუძლია გაზარდოს პრაზოზინის კონცენტაცია სისხლის პლაზმაში. ინჰიბიტორები ჰმჰ-კოა-რედუქტაზები: იყო შეტყობინება სიმვასტატინის დონის მომატების შესახებ (მეტაბოლიზდება CYP3A4 მეშვეობით) შრატში მისი ვერაპამილთან ერთდროულად მიღებისას. შეტყობინებების თანახმად ერთდროულად ვერაპამილისა და დიდ დოზებში სიმვასტატინის გამოყენება ზრდის მიოპათიის/რაბდომიოლიზის განვითარების რისკს. ჰმჰ-კოა-რედუქტაზები ინჰიბიტორებით მკურნალობა (ისეთებით როგორიცაა სიმვასტატინი, ატორვასტატინი ან ლოვასტატინი) პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ვერაპამილს, უნდა დაიწყოს უმცირესი შესაძლო დოზით და უნდა მოხდეს მისი გაზრდა. ვერაპამილით მკურნალობა ენიშნებათ პაციენტებს, რომლებიც იღებენ HHhmh-კოა-რედუქტაზების ინჰიბიტორებს (სიმვასტატინი, ატორვასტატინი ან ლოვასტატინი), სტატინის დოზა აუცილებლად უნდა შემცირდეს და დადგინდეს სისხლის შრატში ქოლესტერინის კონცენტრაცია.
ატორვასტატინი: შესაძლოა ატორვასტატინის დონის მომატება. ატორვასტატინი ზრდის ვერაპამილის AUC დაახლოებით 42,8%- ით.
ლოვასტატინი: შესაძლოა ლოვასტატინის დონის მომატება.
სიმვასტატინი: ზრდის სიმვასტატინის AUC დაახლოებით 2,6 – ჯერ, სიმვასტატინის C max – 4, 6 – ჯერ.
ფლუვასტატინი, პრავასტატინი და როზუვასტატინი არ მეტაბოლოზდება ციტოქრომთან CYP3A4 და არ ურთიერთმოქმედებს ვერაპამილთან.
დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებები: ცალკეულ შემთხვევბში, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში, ავადმყოფებს შაქრიანი დიაბეტით შეიძლება დასჭირდეთ დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებების ან ტარკას დოზის შერჩევა სისხლში გლუკოზის მომატებული უტილიზაციის გამო.
გრეიფრუტის წვენი: გრეიფრუტის წვენი ამაღლებს ვერაპამილის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში. გრეიფრუტის წვენი არ უნდა გამოვიყენოთ ტარკასთან ერთად.
შენახვის პირობები და ვადები
ვარგისიანობის ვადა. 3 წელი.
ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურისა.
აფთიაქში გაცემის წესი
რეცეპტით
მწარმოებელი ფირმა, ქვეყანა
Abbott GmbH & Co. KG
გერმანია
ათქ.კლასიფიკაციის კოდი - С09В В10
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი
ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები; კომბინირებული მოქმედების საშუალებები
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
2მგ/180მგ კაფსულა #28
მოქმედი ნივთიერებები:
1 ტაბლეტი შეიცავს ტრანდოლაპრილის 2 მგ და ვერაპამილის ჰიდროქლორიდს 180 მგ;
1 ტაბლეტი შეიცავს ტრანდოლაპრილის 2 მგ და ვერაპამილის ჰიდროქლორიდს 240 მგ;
1 ტაბლეტი შეიცავს ტრანდოლაპრილის 4 მგ და ვერაპამილის ჰიდროქლორიდს 240 მგ;
დამხამრე ნივთიერებები: სიმინდის სახამებელი, ლაქტოზას მონოჰიდრატი, პოვიდონი, სტეარილფუმარატის ნატრიუმი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, ალგინატის ნატრიუმი, სტეარატის მაგნიუმი, გამოხდილი წყალი, ჰიპრომელოზა, ჰიდროქსიპროპილცელულოზა, მაკროგოლი 400, მაკროგოლი 6000, ტალკი, დიოქსიდის სილიციუმი კოლოიდური უწყლო, დოკუზატის ნატრიუმი, ტიტანის დიოქსიდი (E171), რკინის ოქსიდი და ჰიდროქსიდი (E172).
წამლის ფორმა.
ტაბლეტები მოდიფიცირებული გამონთავისუფლებით, დაფარული აპკიანი გარსით.
ფარმაცევტული მახასიათებლები.
ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები:
2 მგ/180 მგ: ტაბლეტები, დაფარული აპკიანი გარსით, ოვალური ფორმის ვარდისფერი, ერთ მხარეზე ამოტვიფრული ლოგოტიპით Knoll და “182”;
2 მგ/240 მგ: ტაბლეტები აპკიანი გარსით, ოვალური ფორმის ჟანგისფერი (ღია ყვითელი ყავისფერი ელფერით), ერთ მხარეზე ამოტვიფრული ლოგოტიპით Knoll და “242”;
4 მგ/240 მგ: ტაბლეტები აპკიანი გარსით, ოვალური ფორმის წითელი-ყავისფერი, ერთ მხარეზე ამოტვიფრული ლოგოტიპით Knoll და “244”;
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა. ტარკა არის ვერაპამილის კალციუმისა და ტრანდილაპრილის აგფ ინჰიბიტორების ფიქსირებული კომბინაცია.
ვერაპამილი
ვერაპამილის ფარმაკოლოგიური მოქმედება განპირობებულია კალციუმის იონების ნაკადის დათრგუნვით სისხლძარღვების გლუვი კუნთების უჯრედოვანი მემბრანის კალციუმის არხებით და მიოკარდის უჯრედებით.
ვერაპამილის მოქმედების მექანიზმი უზრუნველყოფს შემდეგ ეფექტებს.
1.არტერიული ვაზოდიტალაცია.
ვერაპამილი დაბლა წევს არტერიულ წნევას, როგორც მშვიდი მდგომარეობის დროს, ასევე ფიზიკური დატვირთვისას პერიფერიული არტერიების გაფართოების ხარჯზე.
პერიფერიული სისხლძარღვების ზოგადი წინააღმდეგობის შემცირებას (პოსტადვირთვა) მივყავართ მიოკარდის საჭიროების შემცირებისკენ ჟანგბადსა და ენერგიაში.
2. მიოკარდის კუმშვადობის შემცირება
ვერაპამილის ნეგატიური ინოტროპული მოქმედება კომპენსირდება ზოგადი პერიფერული წინააღმდეგობის შემცირებით. გულის ინდექსი ამ დროს მცირდება ავადმყოფების მარცხენა პარკუჭის დისფუნქციის გამოკლებით.
ვერაპამილი არ მოქმედებს გულის სიმპატიკურ რეგულაციაზე, ვინაიდან არ ახდენს ბეტა - ადრენერგეტიკული რეცეპტორების ბლოკირებას. ამიტომაც ბრონქოსპაზმი და მსგავსი მდგომარეობები არ არის უკუნაჩვენები ვერაპამილის მისაღებად.
ტრანდოლაპრილი
ტრანდოლაპრილი ახდენს რენინ-ანგიტენზინ-ალდოსტერონული სისტემის (PAC) ბლოკირებას, რაც იწვევს ანგიოტენზინის II დონის დაწევას სისხლის პლაზმაში და მივყავართ ვაზოპრესორული აქტივობის დაწევისკენ და ალდოსტერონის სეკრეციის დაწევისკენ. მიუხედავად იმისა, რომ უკანასკნელის დაწევა უმნიშვნელოა, თუმცა შეიძლება წარმოიშვას პატარა კალიუმის კონცენტრაციის მომატება სისხლის შრატში ნატრიუმისა და სითხის დაკარგვასთან ერთად. ტრანდოლაპრილი ასევე ხელს უწყობს პერიფერიულ ვაზოდილატაციას პროსტაგლანდური სისტემის ხარჯზე. შესაძლოა ამ მექანიზმმა მონაწილეობა მიიღოს აგფ ინჰიბიტორების ჰიპოტენზიურ ეფექტებში და უპასუხოს გვერდითი რეაქციების განსაზღვრას. ავადმყიფებში არტერიული ჰიპერტენზიით აგფ ინჰიბიტორების მიღებას მივყავართ არტერიული წნევის დაწევისაკენ, ისევე როგორც წოლითი მდგომარეობის ასევე დგომის დროსაც, დაახლოებით ერთნაირად გულის შეკუმშვის სიხშირის კომპენსატორული მომატებით. პერიფერიული არტერიული რეზისტენტულობა მცირდება ცვლილებების გარეშე ან გულის ამოვარდნის მომატებით.
ნაჩვენებია თირკმლის სისხლის მიმოქცევის მომატება, თუმცა გორგლისებური ფილტრაცია რჩება შეუცვლელი. არტერიული წნევის ოპტიმალური დაწევის მიღწევა ზოგიერთ პაციენში მოითხოვს რამდენიმე კვირიან თერაპიას. ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი ნარჩუნდება ხანგრძლივი თერაპიის დროს. თერაპიის მკვეთრი შეწყვეტას თან არ ახლდა არტერიული წნევის სწრაფი აწევა.
ტრანდორაპრილის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი დგინდება 1 საათის შემდეგ დოზის მიღებიდან და გრძელდება არა ნაკლებ 24 სთ განმავლობაში, არტერიული წნევის ცირკადულ რითმზე ზემოქმედების გარეშე.
ტარკა
გამოკვლევებმა არ აჩვენა ფარმაკოკონეტიკური ან PAC ურთიერთმოქმედება ვვრეპამილსა და ტრანდოლაპრილს შორის. ამიტომაც დაკვირვებული სინერგიული აქტივობა ამ ორი მოქმედი ნივთიერებისა განპირობებულია მათი კომპლემენტარული ფარმაკოლოგიური მოქმედებებით.
ტარკას კლინიკური გამოკვლევებში ეფექტური იყო აწეული არტერიული წნევის დაწევა, ვიდრე ცალკეული მისი მოქმედი ნივთიერებისა.
ფარმაკოკინეტიკა
ტარკას ტაბლეტები ორფენიანია: ერთი ფენა შემუშავებულია ვერაპამილის ჰიდროქლორიდის ნელა გამოსასვლელად, ხოლო მეორე- ტრანდოლაპრილის ნელა გამოსასვლელად.
ვერაპამილი
აბსორბცია
აბსორბირდება დაახლოებით 90% პერორალურად მიღებული ვერაპამილი წვრილ ნაწლავში. საშუალო ბიოშეღწევადობა შეადგენს 22% ექსტენსიური ჰეპატური ექსტრაციის გამო პირველადი გავლის და დიდი ვარიაბელურობის (10-35%) დემონსტრირებას ახდენს. საშუალო ბიოშეღწევადობა მრავალრიცხოვანი მიღების შემდეგ შეიძლება გაიზარდოს 30%-მდე.
საკვები არ მოქმედებს ვერაპამილის ბიოშეღწევადობაზე.
განაწილება და ბიოტრანსფორმაცია:
სისხლის პლაზმაში საბოლოო კონცენტრაციის მიღწევის საშუალო დრო შეადგენს 4 სთ. საბოლოო კონცენტარცია ნორვერაპამილისა სისხლის პლაზმაში აღწევს დაახლოებით დოზის მიღებიდან 6 სთ. შემდეგ.
თანაბარი კონცენტრაცია მრავალჯერადი დოზირების შემდეგ რეჟიმით 1 – ჯერ დღეში მიიღწევა 3-4 დღის შემდეგ.
ვერაპამილის კავშირი სისხლის პლაზმის ცილებთან შეადგეს დაახლოებით 90%. გამოყოფა
ნახევრადგამოყოფის პერიოდი მრავალჯერადად მიღების შემდეგ შეადგენს 8 სთ. 3-4 % შეყვანილი დოზიდან, გამოდის თირკმელებით უცნობ მდგომარეობაში. მეტობილიტი გამოდის შარდთან ერთად (70%) და ფეკალიებით (16%). ნორვერაპამილი არის ერთ-ერთი 12 მეტაბოლიტთაგანი, განსაზღვრული შარდში, ვერაპამილის ფარმაკოლოგიური აქტიურობიდან გააჩნია 10-20 % და გამოსული პრეპარატიდან შეადგენს 6 %. სისხლის პლაზმაში ნორვერაპამალის და ვერაპამილის კონცენტრაციის წონასწორობა არის ერთნაირი. ვერაპამილის კინეტიკა არ იცვლება თირკმელის ფუნქციის უკმარისობისას.
ვერაპამილის ბიოშეღწევადობა და ნახევრადგამოსვლის პერიოდი ავადმყოფებში ღვიძლის ციროზით.
თირკმელების ფუნქცია არ მოქმედებს ვერაპამილის გამოსვლაზე.
ტრანდოლაპრილი
აბსორბცია
პერორალურად მიღებისას ტრანდოლაპრილი სწრაფად შეიწოვება. აბსორბცია შეადგენს 30-60% და არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე.
კონცენტრაციის პიკის მიღწევის დრო სისხლის პლაზმაში შეადგენს 30 წთ.
განაწილება და ბიოტრანსფორმაცია:
ტრანდოლაპრილი ძალიან ხშირად გამოდის სისხლის პლაზმიდან, მისი ნახევრად გამოყოფის პერიოდი შეადგეს 1 საათზე ნაკლებს. ტრანდოლაპრილი ჰიდროლიზირდება პლაზმაში ტრანდოლაპრილამდე- სპეციფიკური აგფ ინჰიბიტორებით. ტრანდოლაპრილის წარმოქმნის რაოდენობა არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე.
ტრანდოლაპრილის საბოლოო კონცენტრაციის საშუალო მნიშვნელობების მიღწევის დრო სისხლის პლაზმაში შეადგენს 3-8 საათს. ტრადოლაპრილატის აბსოლიტური ბიოშეღწევადობა მიღების შემდეგ ტრანდოლაპრილატის დოზის მიღებიდან შეადგენს 13%.
ტრანდოლაპრილატის კავშირი პლაზმის ცილებთან შეადგენს დაახლოებით 80 %. აგფ კავშირი არის გაჯერებული მაღალი მსგავსებით. ცირკულირებული ტრანდოლაპრილატის დიდი ნაწილი ასევე დაკავშირებულია (გაჯერებული კავშირი) ალბუნამინებთან. ტრანდოლაპრილატის თანაბარი კონცენტრაციის შემადგენლობა მიიღწევა 4 დღის დოზა რეგულარულად მიღების შემდეგ ერთხელ დღე-ღამეში, როგორც ჯანმრთელ მოხალისეებზე, ასევე პაციენტებში სხვა ასაკის არტერიული ჰიპერტენზიით. ტრადოლაპრილის ნახევრადგამოყოფის ეფექტური პერიოდი არის 15-23 საათი.
გამოყოფა
ტრანდოლაპრილის 9-14% შეყვანილი დოზა გამოდის შარდიდან ტრადოლაპრილის შეცვლილი სახით. რადიოაქტიურად დანიშნული ტრადოლაპრილის პერორალური მიღების შემდეგ 1/3 რადიაქტიურობა ჩანს შარდში და 2/3-ფეკალში.
ტრანდოლაპრილის თირკმელის კლირენსი დემონსტრირებას უწევს სახაზო კორელაციას კრეატინინის კლირენსი და ვარირებს 0,15 – 4 ლ/სთ დოზაზე დამოკიდებულებით. ტრანდოლაპრილის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მნიშვნელოვნად მაღალია ავდმყოფებში კრეატინინის კლირენსით < 30 მლ/წთ. განმეორბითი შეყვანისას ავადმყოფებისათვის თირკმელის ფუნქცის ქრონიკული დარღვევით წონასწორობის მდგომარეობა მიიღწევა 4 დღის შემდეგ, თირკმელების ფუნქციის დარღვევის ხარისხის დამოუკიდებლად.
ტრანდოლაპრილის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში ავადმყოფებში ღვიძლის ციროზით ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით შეიძლება 10 -ჯერ მეტი იყოს. კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში და ტრანდოლაპრილის გამოყოფა ასევე მატულობს ავადმყოფებში ციროზით, თუმცა რამდენადმე ნაკლები ხარისხით.
ღვიძლის ფუნქციის კომპენსირებული დარღვევით ავადმყოფებში ტრანდოლაპრილის /ტრანდოლაპრილატის კინეტიკა არ იცვლება.
ტარკა
ვინაიდან კინეტიკური ურთიერთმოქმედება ვერაპამილსა და ტრანდოლაპრილისა ან ტრანდოლაპრილატს შორის არ არის დადგენილი, მაშინ აღნიშნული კომბინერბული პრეპარატის მიმართ მთლიანობაში გამოიყენება ინდივიდუალური კლინიკური პარამეტრები ამ ორი სამკურნალო საშუალებისა.
ჩვენებები
ესენციური ჰიპერტენზია პაციენტებში, რომლებსაც არტერიული წნევა ნორმაში დგება ტრანდოლაპრილისა და ვერაპამილის დახმარებით ცალ-ცალკე იმავე დოზით, ან არტერიული წნევის არაადეკვატური კონტროლის დროს მხოლოდ პრეპარატის ერთ-ერთი აქტიური კომპონენტების გამოყენებისას
მიღების წესები და დოზები
მოზრდილები იღებენ 1 ტაბლეტს ერთხელ დღე-ღამეში, საკვების მიღების დამოუკიდებლად. ტაბლეტი უნდა გადაიყლაპოს მთლიანად, არ უნდა დაიღეჭოს და დაილიოს წყლით.
ხანშიშესული პირები: ზოგიერთ ხანშიშესულ პაციენტს შეიძლება აღენიშნებოდეს არტერიული წნევის მკვეთრი დაწევა მაღალი სისტემური ბიოშეღწევადობის გამო, უფრო ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით, რომლებსაც აწუხებთ არტერიული ჰიპერტენზია.
გვერდითი მოვლენები
პრეპარატ ტარკას გვერდითი რეაქციები შეთანხმებულია ცნობილ რეაქციებთან მისი შესაბამისი კლასის აქტიური კომპონენტების ან სამკურნალო საშუალებების გამოყენებისას. ხშირად საუბარი იყო ხველაზე, თავის ტკივილზე, შეკრულობაზე, თავბრუსხვევასა და სისხლის მოდინებაზე.
არასასურველი მოვლენები, სპონტანური და მიღებული კლინიკური გამოკვლევის ჩატარების დროს, წარმოდგენილი ქვემოთ. ორგანოების თითოეული სისტემისათვის გვერდითი რეაქციები კლასიფიცირდება შემდეგი სახით ხშირ შეტყობინებაზე დამოკიდებულებით: ხშირი (>1/100, <1/10), არც ისე ხშირი (>1/1000, <1/100), იშვიათი (>1/10 000, <1/1000), ძალიან იშვიათი (<1/10 000), ერთეული შემთხვევების ჩათვლით. დარღვევები სისხლისა და ლიმფური სისტემების მხრიდან: ძალიან იშვიათად – ლეიკოპენია, პანციტოპენია, თრომბოციტოპენია.
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრიდან: არც ისე ხშირად - არასპეციფიკური ალერგიული რეაქციები; ძალიან იშვიათად - გამაგლობულინების დონის მომატება, არასპეციფიური ჰიპერმრძნობელობა;
მეტაბოლიზმისა და კვების დარღვევები: არც ისე ხშირად - ჰიპერლიპიდემია; ძალიან იშვიათად – ანორექსია;
ფსიქიკის მოშლილობა: არც ისე ხშირად - ძილიანობა, ძალიან იშვიათად- აგრესიულობა, მღელვარება, დეპრესია, გაღიზიანება.
დარღვევები ნერვული სისტემის მხრიდან – ხშირად – თავბრუსხვევა, ვერტიგო: არც ისე ხშირად - ტრემორი; იშვიათად - დეპრესია; ძალიან იშვიათად- წონასწორობის დარღვევა, უძილობა, პარესთეზია ან ჰიპერესთეზია, გულისწასვლა ან მწვავე ცირკულატორული უკმარისობა გონების დაკარგვით, გემოს შეცვლა, სისუსტე.
მხედველობის დარღვევა: ძალიან იშვიათად - გაუარესება/არამკაფიო მხედველობა. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მოშლილობა: ხშირად – სისხლის მოზღვავება; არც ისე ხშირად - AV- ბლოკადა I ხარისხის, გულისცემის შეგრძნება; ძალიან იშვიათად - სტენოკარდია, წინაგულების ფიბრილაცია, სრული AV-ბლოკადა, არასპეციფიკური AV-ბლოკადა, ბრადიკარდია, გულის გაჩერება, ტვინში სისხლის ჩაქცევა, პერიფერიული შეშუპება, არასპეციფიკური შეშუპება, გულის უკმარისობა, ჰიპოტენზიური მოვლენები, ორთოსტატიკური ჰიპოტენზიის ჩათვლით ან არტერიული წნევის მერყეობით, ტაქიკარდია.
გავრცელებული მოშლილობები, დარღვევები გულმკერდისა და შუაკედლის მხრიდან: ხშირად - ხველა, ძალიან იშვიათად – ასთმა, ბრონქიტი, ქოშინი, სინუსებში შენელებული მოვლენები.
დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრიდან (კნტ): ხშირად – შეკრულობა, არც ისე ხშირად - მუცლის ტკივილი, დიარეა, არასპეციფიკური კუჭ-ნაწლავის მოშლილობა, გულისრევა, ძალიან იშვიათად პირის/ყელის სიმშრალე, პანკრეატიტი, ღებინება.
ჰეპატობილიარული სისტემის მოშლილობა: ძალიან იშვიათად - ქოლესტაზი, ჰეპატიტი, y-გლუტამილტრანსფერაზის დონის მომატება, ლაქტადეჰიდროგენეზის დონის მომატება, ლიპაზის დონის მომატება, სიყვითლე.
დარღვევები კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრიდან: არც ისე ხშირად – სახის შეშუპება, ქავილი, გამონაყარი, გაძლიერებული ოფლის გამოყოფა; იშვიათად- ალოპეცია, herpes simplex, კანის არასპეციფიკური დარღვევა; ძალიან იშვიათად-ანგიონევროზული შეშუპება, მულტიფორმული ერითემა, ეგზანთემა ან დერმატიტი, ფსორიაზი, ჭინჭრის გამონაყარი, ცნობილი იყო სტივენს - ჯონსის სინდრომის წარმოქმნის შესახებ.
ძვალ-კუნთოვანი სისტემის მოშლილობა: ძალიან იშვიათად - არტრალგია, მიალგია, მიასთენია.
დარღვევები თირკმელებისა და გამომყოფი სისტემის მხრიდან: არც ისე ხშირად – პოლიურია, პოლაკიურია; ძალიან იშვიათად – თირკმელის მწვავე უკმარისობა; დარღვევები რეპროდუქტიული სისტემისა და სარძევე ჯირკვლების სისტემის მხრიდან: ძალიან იშვიათად- გინეკომასტია, ერექტიული დისფუნქცია.
ზოგადი მოშლილობები: ხშირად – თავის ტკივილი; არც ისე ხშირად – ტკივილი გულმკერდის არეში; ძალიან იშვიათად – დაღლილობა ან სისუსტე.
ლაბორატორიული მაჩვენებლები: არც ისე ხშირად _ ღვიძლის ფუნქციონალური ტესტების მაჩვენებლების შეცვლა; იშვიათად - ჰიპერბილირუბინემია; ძალიან იშვიათად - ტუტე ფოსფატაზას დონის მომატება, კალიუმის დონის მომატება, ტრანსამინაზის დონის მომატება.
ტარკას გამოყენებისას გვერდითი რეაქციების შემთხვევების შესახებ ცნობები არ ყოფილა, მაგრამ ისინი დამახასიათებელია აგფ ინჰიბიტორებისთვის.
სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრიდან: ჰემოგლობინისა და ჰემატოკრიტის დონის დაწევა, ერთეულ შემთხვევებში – აგრანულოციტოზი. ცნობილია ჰემოლიზური ანემიის ერთეული შემთხვევები პაციენტებში თანდაყოლილი გლუკოზა-6-ფოსფატ-დეჰიდროგენაზის (G-6-PDH) უკმარისობით.
ფსიქიკის მხრიდან: ხანდახან – არეული ცნობიერება.
ნერვული სისტემის მხრიდან: იშვიათად - ძილის დარღვევა.
სმენის ორგანოსა მხრიდან და ლაბირინთული მოშლილობები: იშვიათად -წონასწორობის შეგრძნების დარღვევა, ყურებში ხმაური.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრიდან: არითმიის, მიოკარდის ინფარქტის და ტრანზიტორული იშემიური დარტყმების განვითარების ცალკეული შემთხვევბი, რომლებიც ასოცირდება არტერიულ ჰიპოტენზიასთან.
სასუნთქი სისტემის, გულ-მკერდისა და შუაკედელის მხრიდან: იშვიათად – სინუსიტი, რინიტი, გლოსიტი და ბრონქოსპაზმი.
კნტ მხრიდან: იშვიათად – საჭმლის მონელების დარღვევა; ერთეულ შემთხვევებში- ნაწლავის გაუვალობა, ასევე ცნობილი იყო ნაწლავური შეშუპების შესახებ.
ჰეპატობილიაური სისტემის მხრიდან: ერთეულ შემთხვევებში – ქოლესტაზური სიყვითლე.
კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრიდან: ზოგჯერ წარმოიქმნება ალერგიული რეაქციები და ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, ისეთი როგორიცაა სტივენს- ჯონსის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმალური ნეკროლიზი. ამ მდგომარეობას თან შეიძლება ახლდეს ციებ-ცხელება, მიალგია, არტრალგია, ეოზინოფილია და/ან ანტინუკლეარული ანტისხეულების ტიტრის (ANA) მომატება.
ლაბორატორიული მაჩვენებლები: ზოგჯერ სისხლის პლაზმაში შარდისა და კრეატინინის შემცველობის მომატება, სიმპტომატური ან მძიმე არტერიული ჰიპოტენზია.
ტარკას გამოყენებისას გვერდითი რეაქციების შემთხვევების შესახებ ცნობები არ ყოფილა, მაგრამ ისინი დამახასიათებელია კალციუმის არხების ფენილალკილამინებული ბლოკატორებისათვის.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრიდან: არტიოვენტრიკულური ბლოკადა (I, II ან III ხარისხის), სინუსური კვანძის გაჩერება, გულის უკმარისობა.
ნერვული სისტემის მხრიდან: ექსტრაპირამიდული სიმპტომები (პარკინსონის დაავადება, ქორეოათეტოზი, დისტონიური სინდრომი); ერთჯერადი ცნობები მიასთენიის გრავის, ლამბერტ-იტონის სინდრომის გამწვავებისა და დუშენის კუნთების დისტროფიის პროგრესირების შესახებ.
კნტ მხრიდან: გინგივიტური ჰიპერპლაზია, ტკივილი და დისკომფორტი მუცელში. კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრიდან: სტივენს-ჯონსის სინდრომის და ერითრომელალგიის შემთხვევების აღწერა. ერთეულ შემთხვევებში წარმოიმქნა კანის ალერგიული რეაქციები ერითემის ტიპის მიხედვით.
რეპროდუქციული სისტემებისა და სარძევე ჯირკვლების მხრიდან: ჰიპერპროლაქტინემიისა და გალაქტორეის განვითარების აღწერა.
რეგისტრირებული იყო დამბლა (ტეტრაპარეზის) ერთდაერთი შემთხვევა პოსმარკეტინგული დაკვირვების დროს, ვერაპამილისა და კოლხიცინის კომბინირებულ გამოყენებასთან დაკავშირებით. ეს შეიძლება გამოწვეული ყოფილიყო კოლხიცინის შეღწევით ჰემატოენცეფალურ ბარიერში, რაც შესაძლო გახდა CYP3A4 და P-გლიკოპროტეინის (P-gp) ვერაპამილის ინჰიბირების მეშვეობით. ვერაპამილისა და კოლხიცინის კომბინირებული გამოყენება რეკომენდებული არ არის.
უკუჩვენება
• ჰიპერმგრძნობელობა ტრანდოლაპრილის მიმართ ან რომელიმე სხვა აგფ ინჰიბიტორების მიმართ და/ან ვერაპამილის ან ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ.
• ანგიონევროზული შეშუპება, დაკავშირებული ანამნეზში აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობასთან.
• მემკვიდრეობითი / იდიოპათიური ანგიონევროზული შეშუპება.
• კარდიოგენური შოკი.
• მიოკადის მწვავე ინფარქტი, გართულებებით.
• მეორე ან მესამე ხარისხის ანტრიოვენტრიკულური ბლოკადა რითმის ხელოვნური გამძღოლის გარეშე.
• სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი პაციენტებში რითმის ხელოვნური გამძღოლის გარეშე.
• დეკომპენსირებული გულის უკმარისობა.
• წინაგულების ფიბრილაცია/ციმციმი დამატებითი გამტარი გზების არსებობისას (მაგალითად, ვოლფ-პარკინსონ-უაიტის სინდრომი).
• ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი.
• ერთდროულად ბეტა-ადრენორეცეპტორების ბლოკატორების (ინტენსიური თერაპიის ჩატარების გამოკლებით) ინტრავენური მიღება.
ორსულობა და ლაქტაცია
ტარკას გამოყენება ორსულობის პერიოდში უკუნაჩვენებია. ორსულობის პერიოდში ტარკას უსაფრთხო გამოყენება არ დასტურდება. ამას გარდა, იყო შემთხვევები ფილტვების ნეონატალური ჰიპოპლაზიის, მუცლად ყოფნის დროს ნაყოფის განვითარების შეჩერების, ღია არტერიული სადინარისა და ქალას ჰიპოპლაზიის შესახებ, როგორც ნაყოფზე აგფ ინჰიბიტორების მოქმედების შედეგი.
ეპიდემილოგიური მონაცემები ტერატოგენურობის რისკის განვითარების შესახებ, გამოწვეული აგფ ინჰიბიტორების ზემოქმედებით ორსულობის I ტრიმესტრის დროს, არ იყო დამაჯერებლი; ამას გარდა, რისკის უმნიშვნელო გაზრდა არ შეიძლება გამორიცხული იყოს. პაციენტები, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას, აუცილებელია შეცვალონ აღნიშნული პრეპარატი სხვა ანტიჰიპერტენზიული სამკურნალო საშუალებით, ორსულობისას უსაფრთხო გამოყენების პროფილი, რომელიც დადგენილია, იმ შემთხვევების გამოკლებით, როცა აგფ ინჰიბიტორების თერაპიის გაგრძელება აუცილებელია. ორსულობის დადგენისას აუცილებელია აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობა დაუყოვნებლივ შეწყდეს და აუცილებლობის შემთხვევაში დაინიშნოს ალტერნატიული მკურნალობა. ცნობილია, რომ აგფ ინჰიბიტორების გამოყენება ორსულობის II და III ტრიმესტრის დროს, შეიძლება გამოიწვიოს ადამიანში ფეტოტოქსიურობა (თირკმელების ფუნქციის გაუარესება, ოლიგოჰიდრამიონი, ქალას ოსიფიკაციის შეჩერება) და ნეონატალური ტოქსიკურობა (თირკმელის უკმარისობა, არტერიული ჰიპოთენზია, ჰიპერკალიემია). ტრანდორაპრილის გამოყენებისას ორსულობის II ტრიმესტრში აუცილებელია ჩატარდეს თირკმელების ფუნქციისა და ქალის ძვლების ულტრაბგერითი გამოკვლევა. ჩვილები, რომელთა მშობლები იყენებდნენ აგფ ინჰიბიტორებს, უნდა იყვნენ გასინჯულნი არტერიული ჰიპოტენზიის გამოვლენის შემთხვევაზე.
ტარკას გამოყენება ლაქტაციის დროს უკუნაჩვენებია.
ვერაპამილის ჰიდროქლორიდი გამოიყოფა ადამიანის რძეში. ინფორმაცია ტრანდორაპრილის გამოყენების შესახებ ძუძუთი კვების დროს არ არის მოცემული. ძუძუთი კვების დროს მისაღებია იმ სამკურნალო საშუალებების გამოყენება, რომლებიც შედარებით უსაფრთხოა, განსაკუთრებით ახალდაბადებულის ან დღენაკლული ბავშვების მოვლის პერიოდში.
ბავშვები.
ტარკას გამოყენება ბავშვებში და მოზარდებში (< 18 წლის) არ ხდება კლინიკური გამოკვლევების არ ქონის გამო.
განსაკუთრებული მითითებები
პრეპარატ ტარკაში ტრანდორაპრილის არსებობის გამო ის არ უნდა გამოვიყენოთ აორტალური სტენოზის ან სისხლის მიმოქცევის ობსტრუქციული დარღვევის დროს.
ღვიძლის მძიმე უკმარისობა.
ვინაიდან ტრანდორაპრილი მეტაბოლიზდება ღვიძლში თავის აქტიურ მეტაბოლიტამდე, განსაკუთრებულ ყურადღებასა და საგულდაგულო მონიტორინგს საჭიროებენ პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით.
სიმპტომური ჰიპოტენზია.
სიმპტომური არტერიული ჰიპოტენზია აღენიშნებათ პაციენტებს, არტერიული ჰიპერტენზიის გართულების გარეშე, ტრანდოლაპრილის საწყისი დოზის გამოყენების შემდეგ ან გაზრდით. ამ მდგომარეობის განვითარების რისკი იზრდება წყალ-მარილილოვანი ბალანსის დარღვევის დროს დიურეტიკების მიღების შემდეგ, უმარილო დიეტის დაცვით, დიალიზისას, დეჰიდრატაციისას, დიარეისას ან ღებინებისას. ასეთ ავადმყოფებს მკურნალობის დაწყების წინ უნდა აღუდგეთ სისხლის ცირკულაციის მოცულობა (სცმ) და მარილოვანი დონე.
ნეიტროპენია/აგრანულოციტოზი.
ნეიტროპენიის განვითარების რისკი დამოკიდებულია დოზაზე და პაციენტის საერთო მდგომარეობაზე. ნეიტროპენია იშვიათად შეინიშნება პაციენტებში თანმხლევი დაავადებების გარეშე, მაგრამ შეიძლება წარმოიშვას პაციენტებშიც თირკმელის უკმარისობით, განსაკურებით კოლაგენური დაავადებებისა (მაგალითად, სისტემური წითელი მგლურა, სკლეროდერმია) და იმუნოდეპრესანტებით თერაპიის დროს.
ნეიტროპენია არის შექცევადი აგფ ინჰიბიტორების გამოყენების შეწყვეტის შემდეგ. ანგიონევროზული შეშუპება.
ტრანდოლაპრილმა შეიძლება გამოიწვიოს ანგიონევროზული შეშუპება. იყო მოხსენიებული მუქკანიანი რასის პაციენტებში ანგიონევროზული შეშუპების განვითარების სიხშირის შესახებ აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებისას, ევროპელებთან შედარებით. ასევე იყო ნათქვამი ინტესტინალურ შეშუპებაზე პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ აგფ ინჰიბიტორებით. ამ რეაქციის განვითარების შესაძლებლობა უნდა იქნეს გათვალისწინებული პაციენტებშიც მუცლის არეში ტკივილით (ღებინების ან გულისრევის გარეშე).
გულის უკმარისობა.
პრეპარატ ტარკაში ვერაპამილის შემადგენლობის გამო უნდა ვერიდოთ მის გამოყენებას პაციენტებში მარცხენა პარკუჭის ფუნქციის მძიმე დარღვევით (მაგალითად, განდევნის ფრაქცია <30%, ფილტვის არტერიაში წნევა 20 მმ რტ სტ მაღალია ან გულის მძიმე უკმარისობით) და პაციენტებში მარცხენა პარკუჭის დისფუნქციის ნებისმიერი ხარისხით, თუ ისინი იღებენ ბეტა-ადრენობლოკატორებს.
სხვა
ვერაპამილის ჰიდროქლორიდის არსებობის გამო საჭიროა ტარკას სიფრთხილით გამოყენება შემდეგ მდგომარეობებში: I ხარისხის AV-ბლოკადისას, ჰიპოტენზიისას, ბრადიკარდიისას, ღვიძლის მძიმე უკმარისობისას. ვერაპამილის გამოყენებამ პაციენტებში მძიმე არტერიული ჰიპოტენზიით სტენოკარდიისა და გულ-სისხლძაღვთა დაავადებების ფონზე შეიძლება მიიყვანოს მიოკარდის ინფარქტამდე ან ინსულტამდე.
თირკმელების ფუნქციის დარღვევა.
ავადმყოფებს, როცა კრეატინინის კლირენსი ნაკლებაი 30 მლ/წთ, აუცილებელია შეუმცირდეს ტრანდოლაპრილის დოზა.
ავადმყოფებში თირკმელების ფუნქციის ზომიერი დარღვევით საჭიროა დაკვირვება თირკმელების ფუნქციაზე.
თირკმელების ფუნქციის მწვავე დარღვევის საფრთხე (თირკმელის მწვავე უკმარისობა) არსებობს პაციენტებში თირკმელის ფუნქციის დარღვევისას ან გულის ქრონიკული უკმარისობისას.
ტარკას გამოყენების გამოცდილება მეორადი ჰიპერტენზიის, განსაკუთრებით რენოვასკულარული ჰიპერტენზიის დროს შეზღუდულია. ტარკა არ უნდა გამოიყენონ იმ პაციენტებმა, განსაკუთრებით პაციენტებმა თირკმელის არტერიის ცალმხრივი ან ორმხრივი სტენოზით, ერთი მოქმედი თირკმელით (მაგალითად, ავადმყოფები გადანერგილი თირკმელით), თირკმელების ფუნქციის დაკარგვის საფრთხის გამო.
ქირურგიული ჩარევა/ ანესთეზია
პაციენტებს ქირურგიული ჩარევის დროს ან საერთო ანესთეზიის დროს, საშუალებებით, რომლებიც იწვევენ არტერიულ ჰიპოტენზიას, ტრანდორაპრილს შეუძლია მოახდინოს ანგიოტენზინის II წარმოქმნის ბლოკირება რენინის კომპენსატორული აწევის პასუხად.
დაავადებები, რომლის დროსაც ზიანდება ნეიროკუნთოვანი გადაცემა
ტარკა უნდა მიიღონ სიფრთხილით იმ პაციენტებმა, რომლებსაც დარღვეული აქვთ ნეიროკუნთოვანი გადაცემა (მიასთენია gravis, ლამბერტ-იტონის სინდრომი, დუშენის პროგრესირებული კუნთების დისტროფია).
ხველა
აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობის დროს შეიძლება წარმოიქმანს მშრალი არაპროდუქტიული ხველა, რომელიც პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ ქრება.
დესენსიბილიზაცია
ანაფილაქსიური რეაქციები (ზოგიერთ შემთხვევაში სიცოცხლისათვის საშიში) შეიძლება წარმოიშვას აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებისას და თან ახლავს დესენსიბილიზაცია ცხოველური შხამების წარმოშობისკენ.
დსლპ-აფერეზი
სიცოცხლისათვის საშიში ანაფილაქსიური რეაქციები აღენიშნებოდათ პაციენტებს, რომლებიც გადიოდნენ დსლპ-აფერეზს და ამავდროულად ღებულობდნენ აგფ ინჰიბიტორებს.
ავტოტრანსპორტის მართვის ან სხვა მექნიზმებთან მუშაობის დროს რეაქციის სისწრაფეზე ზემოქმედების უნარი
გამოკლვლევა ზემოქმედების უნარზე ავტოტრანსპორტის მართვის ან სხვა მექანიზმებთან მუშაობის დროს რეაქციის სისწრაფეზე არ ჩატარებულა, მაგრამ უნდა გავითვალისწონოთ ისეთი არასასურველი ეფექტების განვითარება, როგორიცაა თავბრუსხვევა და დაღლილობა.
ჭარბი დოზირება
ტარკას ჭარბი დოზის გამოყენების შემთხვევაში შეიძლება წარმოიშვას შემდეგი ნიშნები და სიმპტომები, განპირობებული ვერაპამილით: არტერიული ჰიპოტენზია, ბრადიკარდია, არტიოვენტრიკულური ბლოკადა, ასისტოლია და ნეგატიური ინოტროპული მოქმედება. ჭარბი დოზის შედაგად დაფიქსირებული იყო სიკვდილის შემთხვევები.
ტარკას ჭარბი დოზის გამოყენების შემთხვევაში შეიძლება წარმოიშვას შემდეგი ნიშნები და სიმპტომები, განპირობებული ტრანდოლაპრილით: მძიმე არტერიული ჰიპოტენზია, შოკი, სტუპორი, ბრადიკარდია, ელექტროლიტური დარღვევები, თირკმელის უკმარისობა, ჰიპერვენტილაცია, ტაქიკარდია, გულისცემის შეგრძნება, თავბრუსხვევა, ღელვა და ხველა.
მკურნალობა.
ტარკას ჭარბი დოზის მიღების დროს მკურნალობა უნდა დავიცვათ. ვერაპამილით ჰიდროქლორიდის ჭარბი დოზის მკურნალობა მოიცავს კალციუმის პრეპარატების პარენტერალურ შეყვანას, ბეტა-ადრენერგიულ სტიმულაციასა და კნტ გამორეცხვას. ვერაპამილის შენელებული გათავისუფლების შესაძლო გაგრძელებული აბსორბაციის დროს პაციენტებს შესაძლოა დასჭირდეთ სამედიცინო მეთვალყურეობა და ჰოსპიტალიზაცია 48 საათის განმავლობაში. ვერაპამილის ჰიდროქლორიდი არ გამოდის ჰემოდიალიზის მეშვეობით.
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
ვერაპამილის ჰიდროქლორიდის მეტაბოლიზმის ინ ვიტრო გამოკვლევებმა აჩვენა, რომ ის მეტაბოლიზდება ციტოქრომ - P450, CYP3A4, CYP1A2, CYP2A8, CYP2A9 და CYP2A18. ვერაპამილი ჩნდება, როგორც ფერმენტების CYP3A4 და P- გლიკოპროტეინის (P-gp) ინჰიბიტორი. ცნობილი იყო კლინიკურად მნიშვნელოვან ურთიერთმოქმედებაზე ინჰიბიტორთან CYP3A4, რომელიც იწვევდა ვერპამილის დონის გაზრდას სისხლის პლაზმაში, იმ დროს როცა CYP3A4 ინდუქტორები იწვევდნენ ვერაპამლის დონის დაწევას სისხლის პლაზმაში, ამიტომაც აუცილებელია მონიტორინგი ურთიერთმოქმედების საგანზე სხვა სამკურნალო საშუალებებთან.
არარეკომენდებული შეთავსება
კალიუმშემნახველი დიურეტიკები ან საკვები მინარევები კალიუმთან – ჰიპერკალიემიის გამო.
კოლხიცინი – სუბსტრატი CYP3A და სატრანსპორტო P- გლიკოპროტეინის (P-gp). ცნობილია, რომ ვერაპამილი არის CYP3A და P-gp ინჰიბიტორი. ვერაპამილისა და კოლხიცინის ერთდროულად მიღებისას P-gp და/ან CYP3A ინჰიბირებამ ვერაპამილით შეიძლება გამოიწვიოს კოლხიცინის ექსპოზიცია. კომბინირებული მიღება რეკომენდებული არ არის.
დანტრონელი: პაციენტებს კორონარული არტერიების დაავადებით, რომლებიც იღებდნენ ვერაპამილს დანტრონელის დანიშვნის შემდეგ განუვითარდათ ჰიპერკალიემია და მიოკარდის ფუნქციის დათრგუნვა. ამ პრეპარატების კომბინირებული მიღება რეკომენდებული არ არის.
სიფრთხილე გამოყენებისას
ანტიჰიპერტენზიული სამკურანლო საშუალება: აძლიერებს ტარკას ჰიპოტენზიურ ეფექტს.
დიურეტიკები: ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ დიურეტიკებს, განსაკუთრებით წყალ-მარილოვანი ბალანსის დარღვევისას, აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობის დასაწყისში შეიძლება მეტისმეტად დაეცეს არტერიული წნევა (იხ. განყოფილება “გამოყენების განსაკუთრებულობა”).
ლითიუმი: აგფ ინჰიბიტორების მიღებამ ერთდროულად ლითიუმთან შეიძლება გამოიწვიოს ორგანიზმში ლითიუმის შეჩერება. ასეთ შემთხვევბში საჭიროა ლითიუმის ხშირი კონტროლი.
ანესთეთიკი: ტარკას შეუძლია გააძლიეროს ზოგიერთი ანესთეთიკების ჰიპოთენზიური ეფექტი.
ნარკოტიკული/ფსიქოტროპული საშუალებები: შეიძლება წარმოიქმანს პოსტურული ჰიპოტენზია.
ალოპურინოლი, ციტოსტატიკი ან იმუნოდეპრესანტები, სისტემური კორტიკოსტეროიდები ან პროკაინამიდები: ლეიკოპენიის განვითარების რისკის გაზრდა.
კარდიოდეპრესანტები: ვერაპამილის კარდიოდეპრესანტებთან ერთდროულად გამოყენებამ შეიძლება მიგვიყვანოს არასასურველ (ბეტა-ადრენობლოკატორები, არითმიის საწინააღმდეგო საშუალებები, საინჰალაციო ანესთეთიკები) ადიტიურ ეფექტამდე.
ქინიდინი: ერთდროული გამოიყენებამ per os ვერაპამილისა და ქინიდინის ზოგიერთ შემთხვევაში, გამოიწვია არტერიული ჰიპოტენზია და ფილტვების შეშუპება პაციენტებში ჰიპერტროპული (ობსტრუქციული) კარდიომიოპათიით.
დიგოქსინი: დიგოქსინისა და ვერაპამილის ერთდროულად გამოყენებას მივყავართ დიგოქსინის მომატებულ კონცენტრაციამდე სისხლის პლაზმაში 50-70% - ით, რაც ითხოვს დიგოქსინის დოზის შემცირებას.
მიორელაქსანტი: მიორელაქსანტების გაძლიერებული ეფექტი (ისეთები, როგორიცაა ნეიროკუნთოვანი ბლოკატორები).
ტრანკვილიზატორები, ნეიროლეპტიკები, ანტიდეპრესანტები: როგორც სხვა შემთხვევებში ყველა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან, არსებობს ორთოსტატიკური ჰიპოტენზიის განვითარების დიდი რისკი ტარკას ტრანკვილიზატორებთან, ნეიროლეპტიკებთან ან ანტიდეპრესანტებთან შეთავსებით, რომლებიც შეიცავენ იმიპრამინს.
ანტიმიკრობული საშუალებები:
კლარითრომიცინი, ერითრომიცინი, ტელითრომიცინი: შესაძლოა ვერაპამილის დონის მომატება.
რიფამიცინი: AUC ვერაპამილის (92%), Cmax (94%) დაწევა, ბიოშეღწევადობა პერორალური მიღების შემდეგ (92%), შეიძლება შეამციროს ჰიპოტენზიური ეფექტი.
ყურადღება უნდა მიექცეს
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (აასს): აასს გამოყენებამ შეიძლება მიგვიყვანოს აგფ ინჰიბიტორების ჰიპოტენზიური ეფექტის შესუსტებისაკენ. ამას გარდა, აღწერილია, რომ აასს და აგფ ინჰიბიტორები ავლენენ ადეკვატურ ეფექტს სისხლის შრატში კალიუმის გაზრდასთან დაკავშირებით და თირკმელის ფუნქციის დაწევით. ჩვეულებრივ ეს ეფექტები შექცევადია და აღენიშნებათ პაციენტებს თირკმელების ფუნქციის დარღვევით.
აცეტილსალიცილის მჟავა: აცეტილსალიცილის მჟავის ერთდროულად გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს აცეტილსალიცილის მჯავის გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკი (სისხლდენის წარმოქმნის რისკი).
ანტაციდები: ამცირებს აგფ ინჰიბიტორების ბიოშეღწევადობას.
სიმპატომიმეტიკები: შეუძლიათ შეამცირონ აგფ ინჰიბიტორების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი. საჭიროა საგულდაგულო დაკვირვება პაციენტის მდგომარეობაზე, რათა დავრწმუნდეთ სასურველი კლინიკური ეფექტის მიღწევაში. ალკოჰოლი: აძლიერებს ჰიპოტენზიურ ეფექტს.
ვერაპრამილს შეუძლია მაღლა აწიოს კარბამაზეპინის, ციკლოსპორინის და თეოფილინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში, იმავდროულად ამ საშუალებების რისკის მომატებით.
ევეროლიმუსი, სიროლიმუსი, ტაკროლიმუსი: შესაძლოა ამ პრეპარატების დონის მომატება სისხლის პლაზმაში.
რიფამიცინი, ფენიტოინი და ფენობარბიტალი ამცირებენ ვერაპამილის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში.
ვერაპამილს შეუძლია გაზარდოს პრაზოზინის კონცენტაცია სისხლის პლაზმაში. ინჰიბიტორები ჰმჰ-კოა-რედუქტაზები: იყო შეტყობინება სიმვასტატინის დონის მომატების შესახებ (მეტაბოლიზდება CYP3A4 მეშვეობით) შრატში მისი ვერაპამილთან ერთდროულად მიღებისას. შეტყობინებების თანახმად ერთდროულად ვერაპამილისა და დიდ დოზებში სიმვასტატინის გამოყენება ზრდის მიოპათიის/რაბდომიოლიზის განვითარების რისკს. ჰმჰ-კოა-რედუქტაზები ინჰიბიტორებით მკურნალობა (ისეთებით როგორიცაა სიმვასტატინი, ატორვასტატინი ან ლოვასტატინი) პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ვერაპამილს, უნდა დაიწყოს უმცირესი შესაძლო დოზით და უნდა მოხდეს მისი გაზრდა. ვერაპამილით მკურნალობა ენიშნებათ პაციენტებს, რომლებიც იღებენ HHhmh-კოა-რედუქტაზების ინჰიბიტორებს (სიმვასტატინი, ატორვასტატინი ან ლოვასტატინი), სტატინის დოზა აუცილებლად უნდა შემცირდეს და დადგინდეს სისხლის შრატში ქოლესტერინის კონცენტრაცია.
ატორვასტატინი: შესაძლოა ატორვასტატინის დონის მომატება. ატორვასტატინი ზრდის ვერაპამილის AUC დაახლოებით 42,8%- ით.
ლოვასტატინი: შესაძლოა ლოვასტატინის დონის მომატება.
სიმვასტატინი: ზრდის სიმვასტატინის AUC დაახლოებით 2,6 – ჯერ, სიმვასტატინის C max – 4, 6 – ჯერ.
ფლუვასტატინი, პრავასტატინი და როზუვასტატინი არ მეტაბოლოზდება ციტოქრომთან CYP3A4 და არ ურთიერთმოქმედებს ვერაპამილთან.
დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებები: ცალკეულ შემთხვევბში, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში, ავადმყოფებს შაქრიანი დიაბეტით შეიძლება დასჭირდეთ დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებების ან ტარკას დოზის შერჩევა სისხლში გლუკოზის მომატებული უტილიზაციის გამო.
გრეიფრუტის წვენი: გრეიფრუტის წვენი ამაღლებს ვერაპამილის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში. გრეიფრუტის წვენი არ უნდა გამოვიყენოთ ტარკასთან ერთად.
შენახვის პირობები და ვადები
ვარგისიანობის ვადა. 3 წელი.
ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურისა.
აფთიაქში გაცემის წესი
რეცეპტით
მწარმოებელი ფირმა, ქვეყანა
Abbott GmbH & Co. KG
გერმანია
