თიროზოლი
THYROZOL
THYROZOL
საერთაშორისო დასახელება - tiamazole
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი - ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების პრეპარატები; ანტითირეოიდული პრეპარატები
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
5 მგ-იანი 20, 50, 100 ტაბ.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
თიროზოლი 5 - თირეოსტატული ჯგუფის სამკურნალო პრეპარატი.
მოქმედი ნივთიერება თიამაზოლი - გააჩნია თვისება, შეამციროს ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების ჭარბი სინთეზი თირეოტოქსიკოზის დროს, რის შედეგადაც ხდება ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის და ორგანიზმის ჰორმონული სტატუსის ნორმალიზება.
ჩვენებები
თირეოტოქსიკოზი; თერაპიის მიზანი – ეუთირეოიდული მდგომარეობისა და ხანგრძლივი რემისიის მიღწევა.
თირეოტოქსიკოზის ქირურგიული მკურნალობისათვის მზადება. ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევა თიამაზოლის ოპერაციისწინა მიღებით 34 კვირის განმავლობაში, ზოგიერთ შემთხვევაში უფრო ხანგრძლივადაც, ვინაიდან ეს ამცირებს ოპერაციის დროს სისხლდენის წარმოქმნისა და თირეოტოქსიური კრიზის წარმოშობის რისკს; რადიოაქტიული იოდით თირეო ტოქსიკოზის მკურნალობისათვის მზადება, განსაკუთრებით მძიმე შემთხვე ვებისას თირეოტოქსიკოზის განვითარების რისკის თავიდან აცილების მიზნით.
რადიოაქტიული იოდის მოქმედების ლატენტურ პერიოდში თერა პია. ხდება რადიოაქტიული იოდის მოქმედების დაწყებამდე (46 თვის გან მავლობაში).
გამონაკლის შემთხვევებში თირეოტოქსიკოზის ხანგრძლივი შემანარჩუნებელი მკურნალობა, თუ საერთო მდგომარეობისა ან პირადი მიზეზების გამო გარკვეული თერაპიული ღონისძიებების ჩატარება შეუ ძლებელია.
თირეოტოქსიკოზის პროფილაქტიკა იოდის პრეპარატების დანიშ ვნისას (იოდის შემცველი რენტგენოკონტრასტული საშუალებების გამო ყენების შემთხვევების ჩათვლით) ანამნეზში ლატენტური თირეოტოქსიკოზის, ავტონომიური ადენომების ან თირეოტოქსიკოზის არსებობისას.
მიღების წესები და დოზები
თირეოტოქსიკოზი
დაავადების სიმძიმის გათვალისწინებით ნიშნავენ თიამაზოლის 2040 მგ დღეღამეში 36 კვირის განმავლობაში. ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის ნორმალიზების შემდეგ (ჩვეულებრივ 38 კვირაში) გადადიან შემანარჩუნებელ დოზაზე 520 მგ დღეღამეში. ამ დროიდან რეკომენდე ბულია დამატებით ლევოთიროქსინის მიღება. თირეოტოქსიკოზის ქირურგიული მკურნალობისთვის მზადებისას ნიშნავენ თიამაზოლის 2040 მგ დღეღამეში, ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევამდე. ამ დროიდან რეკომენდებულია დამატებით ლევოთიროქსინის მიღება. ოპერა ციის მზადებისთვის საჭირო დროის შესამცირებლად, დამატებით ნიშნავენ ბეტაადრენობლოკატორებს და იოდის პრეპარატებს.
რადიოაქტიური იოდით მკურნალობისთვის მზადებისას, ნიშნავენ თიამაზოლის 2040 მგ დღეღამეში ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევამდე. მითითება: თიამაზოლმა და თიაშარდოვანას წარმონაქმნებმა შეიძლება დააქვეითოს ფარისებრი ჯირკვლის ქსოვილის მგრძნობელობა სხივური თერაპიისადმი.
რადიოაქტიული იოდის მოქმედების ლატენტურ პერიოდში მკურნალობა: დაავადების სიმძიმის გათვალისწინებით, ნიშნავენ თიამაზოლის 520 მგ დღეღამეში რადიოაქტიური იოდის მოქმედების დაწყებამდე (46 თვე).
ხანგრძლივი თირეოსტატიკური შემანარჩუნებელი თერაპია
თიამაზოლის 1.252.510 მგ დღეღამეში ლევოთიროქსინის მცირე დოზების დამატებითი მიღებით. თირეოტოქსიკოზის პროფილაქტიკა იოდის პრეპარატების დანიშვნისას (იოდის შემცველი რენდგენოკონტრასტული საშუალებების გამოყენების შემთხვევების ჩათვლით) ანამნეზში ავტო ნომიური ადენომების ლატენტური თირეოტოქსიკოზის ან თირეოტოქ სიკოზის არსებობისას იოდისშემცველი საშუალებების მიღების წინ 810 დღის განმავლობაში ნიშნავენ თიამაზოლის 1020 მგ დღეღამეში და 1 გრ კალიუმის პერქლორატს დღეში.
დოზირება ბავშვებში
ბავშვებს საწყის დოზად უნიშნავენ ყოველდღიურად თიამაზოლის 0.30.5 მგ/კგ სხეულის მასაზე. შემანარჩუნებელი დოზა: დღეში 0.20.3 მგ/კგ სხეულის მასაზე. აუცილებლობის შემთხვევაში დამატებით ნიშნავენ ლევო თიროქსინს.
ტაბლეტების მიღება უნდა ხდებოდეს ჭამის შემდეგ დაუღეჭავად, სითხის საკმაო რაოდენობის მიყოლებით.სადღეღამისო დოზა ინიშნება ერთჯე რადად ან დოზის 23 ჯერ მიღებით. მკურნალობის დასაწყისში ერთჯერადი დოზების დღის განმავლობაში მიიღება მკაცრად განსაზღვრულ ერთიდა იგივე დროს. შემანარჩუნებელი დოზის მიღება ხდება ერთჯერადად დილით, საუზმის შემდეგ. თირეოტოქსიკოზის მკურნალობისას თერაპიის ხანგრძლივობა 1.5-დან 2 წლამდეა. ხანგრძლივი მკურნალობისას გამოჯანმრთელების ალბათობა იზრდება.
თირეოტოქსიკოზით დაავადებულ პაციენტთა ოპერაციისთვის მზადებისას თიროზოლი® 5ით მკურნალობა ხდება დაგეგმილ ოპერაციამდე 34 კვირის განმავლობაში (ზოგჯერ უფრო ხანგრძლივადაც), ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევამდე და მთავრდება ერთი დღით ადრე ოპერაციამდე. ყველა შემთხვევაში მკურნალობის ხანგრძლივობას ადგენს ექიმი.
გვერდითი მოვლენები
ზოგიერთ შემთხვევაში აღინიშნება კანის ალერგიული რეაქციები (ქავილი, შეწითლება, გამონაყარი). ჩვეულებრივ ისინი მსუბუქი ფორმით მიმდინარეობს და ხშირად, ხანგრძლივი მკურნალობისას, შექცევადი ხასიათისაა. მძიმე ფორმების დროს გენერალიზებული დერმატიტი მხოლოდ ერთეულ შემთხვევებშია აღწერილი.
ტემპერატურის მომატება, გემოვნების დარღვევები იშვიათად აღინიშნება და შექცევად ხასიათს ატარებს.
შემთხვევების დაახლოებით 0.30.6%-ში წარმოიქმნება აგრანუ ლოციტოზი. მისი სიმპტომები შესაძლოა გამოვლინდეს მკურნალობის დაწყებიდან რამოდენიმე კვირის ან თვის შემდეგაც, რაც შეიძლება გახდეს პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტის მიზეზი. ზემოთ ჩამოთვლილი სიმპტომების წარმოქმნისთანავე საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა და ექიმთან კონსულტაცია.
ერთეულ შემთხვევებში აღწერილია ტკივილი სახსრებში, რომელიც, როგორც წესი, ნელა ვითარდება პრეპარატით ხანგრძლივი მკურნალობის შედეგად. სახსრების ანთების ნიშნები არ აღინიშნება.
აღწერილი არის სიყვითლის ცალკეული შემთხვევები, რომელიც გამოწვეულია ნაღვლის შეგუბებით ან ღვიძლის ტოქსიური ანთებით.
ცალკეულ შემთხვევებში აღწერილია: გენერალიზებული ლიმფა დენოპათია, სანერწყვე ჯირკვლის მწვავე შეშუპება, თრომბოციტოპენია, პანციტოპენია, ნევრიტი, პოლინეიროპათია, მგლურასმაგვარი რეაქცია, აგრეთვე ინსულინის აუტოიმუნური სინდრომი სისხლში შაქრის დონის მკვეთრი დაწევით.
თიროზოლი 5ის მოქმედებით მცირდება ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპერფუნქციით გამოწვეული გაზრდილი ენერგეტიკული მოთხოვნა. ეს იმას ნიშნავს, რომ თიროზოლით მკურნალობის დროს ჩვეულებრივი კვებისას შესაძლოა აღინიშნოს სხეულის მასის მომატება. სამედიცინო თვალსაზრისით ეს სასურველი შედეგია.
პრეპარატის მაღალი დოზის მიღებისას შესაძლოა განვითარდეს სუბკლინიკური და კლინიკური ჰიპოთირეოზი. აგრეთვე შესაძლია ფარისებრი ჯირკვლის ზომაში გაზრდა, რაც დაკავშირებულია სისხლში თტჰის შემცველობის ზრდასთან. ამიტომ ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევის შემდეგ, საჭიროა თიამაზოლის დოზის შემცირება მინიმალურ ეფექტურ დოზამდე და დამატებით ლევოთიროქსინის დანიშვნა. არ არის მიზანშეწონილი თიროზოლის სრული შეწყვეტა და შემდგომ ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონებით მკურნალობაზე გადასვლა. თიროზოლით მკურნალობისას უკვე გადიდებული ფარისებრი ჯირკვლის შემდგომი ზრდა, თირეოტროპული ჰორმონის დათრგუნული დონის შემთხვევაში, უნდა განიხილოს როგორც ძირითადი დაავადების შედეგი და ამ დროს დამატებით არ უნდა იქნას ჩართული ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონები.
ენდოკრინული ოფტალმოპათიის წარმოქმნა ან გამწვავება არ წარმო ადგენს სწორად დანიშნული, თიროზოლით მკურნალობის გვერდით მოქმედებას.
იშვიათ შემთხვევაში, მკურნალობის დასრულების შემდეგ შესაძლოა წარმოიქმნას დაგვიანებული ჰიპოთირეოზი, რომელიც პრეპარატის გვერდით მოქმედებას კი არ წარმოადგენს, არამედ დაკავშირებულია ძირითადი დაავადების ჩარჩოში ფარისებრი ჯირკვლის ქსოვილში მიმდინარე ანთებით და დესტრუქციულ პროცესებთან.
უკუჩვენება
თიამაზოლის ან თიოშარდოვანას წარმოებულებისადმი ჰიპერმგრძნობელობა.
ანამნეზში კარბიმაზოლით ან თიამაზოლით ჩატარებული თერაპიის შედეგად აგრანულოციტოზის არსებობა.
გრანულოციტოპენია.
მკურნალობის წინ აღმოჩენილი ქოლესტაზის არსებობა.
ლაქტაციის პერიოდი.
შედარებით წინააღმდეგჩვენებად ითვლება ადრე შენიშნული მსუ ბუქი ფორმით მიმდინარე კანის ალერგიული რეაქციების არსებობა თიოშარდოვანას წარმოებულებზე.
ორსულობა და ლაქტაცია
თიამაზოლი გადის პლაცენტურ ბარიერს და ნაყოფის სისხლში აღწევს იგივე კონცენტრაციას, როგორიც დედას აღენიშნება. ამიტომ ორსულობის დროს პრეპარატის მიღება უნდა ხდებოდეს მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში, ყველაზე დაბალი ქმედითი დოზირებით. თიამაზოლის მაღალმა დოზამ შესაძლოა ნაყოფში გამოიწვიოს ჩიყვის და ჰიპოთირეოზის წარმოქმნა. ტერატოგენული ეფექტები არ აღინიშნება. თიამაზოლი ნანახია დედის რძეში იმავე კონცენტრაციით, რომელიც შეესაბამება თიამაზოლის დონეს დედის სისხლში. თუ ლაქტაციის პერიოდში აუცილებელია თირეოტოქსიკოზის მკურნალობის გაგრძელება, ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს ან გამოყენებულ იქნას პროპილთიოურაცილი, ვინაიდან იგი, თიამაზოლისგან განსხვავებით, მეტი ხარისხით უკავშირდება პლაზმის ცილებს.
განსაკუთრებული მითითებები
ღვიძლის უკმარისობის შემთხვევაში ინიშნება პრეპარატის მინიმალურად ეფექტური დოზა. ავადმყოფებს, რომელთაც აღენიშნებათ ფარისებრი ჯირკვლის მნიშვნელოვანი გადიდება, რომელიც ავიწროვებს ტრაქეის სანათურს, თიროზოლი ენიშნებათ ხანმოკლე დროის განმავლობაში ლევოთიროქსინთან კომბინაციაში, ვინაიდან ხანგრძლივი გამოყენებისას შესაძლოა ჩიყვის გადიდება და ტრაქეის უფრო მეტი შევიწროვება. აუცილებლობის შემთხვევაში უნდა ხდებოდეს ავადმყოფზე ზედმიწევნითი დაკვირვება (თირეოტროპული ჰორმონის დონისა და ტრაქეის სანათურის კონტროლი).
პრეპარატით მკურნალობის პერიოდში აუცილებელია პერიფერიული სისხლის სურათის რეგულარული კონტროლი.
იოდის ნაკლებობა აძლიერებს, ხოლო სიჭარბე ასუსტებს თიამაზოლის მოქმედებას.
თუ პრეპარატით მკურნალობისას უეცრად აღმოცენდება ყელის ტკივილი, ყლაპვის გაძნელება, სხეულის ტემპერატურის მომატება, სტომატიტის ნიშნები ან ფურუნკულოზი (აგრანულოციტოზის შესაძლო სიმპტომები), უმალ მიმართეთ ექიმს.
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
ექიმი ინფორმირებული უნდა იყოს რა პრეპარატებით ხდება მკურნალობა.
მაღალი დოზებით იოდისშემცველი რენტგენოკონტრასტული საშუალებების გამოყენების შემდეგ პრეპარატის დანიშვნისას შესაძლოა თიროზოლი® 5ის მოქმედების შესუსტება. პაციენტებში, რომლებიც თი რეოტოქსიკოზის გამო მკურნალობენ თიროზოლი® 5ით, ეუთირეოიდუ ლი მდგომარეობის მიღწევის შემდეგ, შეიძლება აღმოცენდეს საგულე გლიკოზიდების (დიგოქსინი და დიგიტოქსინი), ამინოფილინის დანიშნული დოზების შემცირების, ასევე ვარფარინისა და სხვა ანტიკოაგულანტების (კუმარინისა და ინდანდიონის წარმოებულების) დანიშნული დოზების გაზრდის აუცილებლობა.
ცნობები სხვა სამკურნალო საშუალებების მოქმედების შესახებ, პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკასა და ფარმაკოდინამიკაზე არ არის ცნობილი. საყურადღებოა ის ფაქტი, რომ თირეოტოქსიკოზის დროს აჩქარებულია ნივთიერებების მეტაბოლიზმი და ელიმინაცია, ამიტომ რიგ შემთხვევებში სხვა პრეპარატების დოზის კორექციაა საჭირო. სულფანილამიდების ერთდროული მიღებისას ლეიკოპენიის განვითარების რისკი იზრდება. თიამაზოლთან ლეიკოგენისა და ფოლიუმის მჟავას ერთდროული მიღება კი, ამცირებს ლეიკოპენიის განვითარების რისკს. გენტამიცინი აძლიერებს თიამაზოლის ანტითირეოიდულ მოქმედებას.
შენახვის პირობები და ვადები
ინახება უნდა ხდებოდეს ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას, არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.
ვარგისიანობის ვადა
5 წელი. არ შეიძლება სამკურნალო საშუალების მიღება მისი ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.
აფთიაქში გაცემის წესი
ექიმის რეცეპტით.
მწარმოებელი ფირმა, ქვეყანა
merk KGaA ნიკომედისთვის,
გერმანია.
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი - ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების პრეპარატები; ანტითირეოიდული პრეპარატები
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
5 მგ-იანი 20, 50, 100 ტაბ.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
თიროზოლი 5 - თირეოსტატული ჯგუფის სამკურნალო პრეპარატი.
მოქმედი ნივთიერება თიამაზოლი - გააჩნია თვისება, შეამციროს ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების ჭარბი სინთეზი თირეოტოქსიკოზის დროს, რის შედეგადაც ხდება ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის და ორგანიზმის ჰორმონული სტატუსის ნორმალიზება.
ჩვენებები
თირეოტოქსიკოზი; თერაპიის მიზანი – ეუთირეოიდული მდგომარეობისა და ხანგრძლივი რემისიის მიღწევა.
თირეოტოქსიკოზის ქირურგიული მკურნალობისათვის მზადება. ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევა თიამაზოლის ოპერაციისწინა მიღებით 34 კვირის განმავლობაში, ზოგიერთ შემთხვევაში უფრო ხანგრძლივადაც, ვინაიდან ეს ამცირებს ოპერაციის დროს სისხლდენის წარმოქმნისა და თირეოტოქსიური კრიზის წარმოშობის რისკს; რადიოაქტიული იოდით თირეო ტოქსიკოზის მკურნალობისათვის მზადება, განსაკუთრებით მძიმე შემთხვე ვებისას თირეოტოქსიკოზის განვითარების რისკის თავიდან აცილების მიზნით.
რადიოაქტიული იოდის მოქმედების ლატენტურ პერიოდში თერა პია. ხდება რადიოაქტიული იოდის მოქმედების დაწყებამდე (46 თვის გან მავლობაში).
გამონაკლის შემთხვევებში თირეოტოქსიკოზის ხანგრძლივი შემანარჩუნებელი მკურნალობა, თუ საერთო მდგომარეობისა ან პირადი მიზეზების გამო გარკვეული თერაპიული ღონისძიებების ჩატარება შეუ ძლებელია.
თირეოტოქსიკოზის პროფილაქტიკა იოდის პრეპარატების დანიშ ვნისას (იოდის შემცველი რენტგენოკონტრასტული საშუალებების გამო ყენების შემთხვევების ჩათვლით) ანამნეზში ლატენტური თირეოტოქსიკოზის, ავტონომიური ადენომების ან თირეოტოქსიკოზის არსებობისას.
მიღების წესები და დოზები
თირეოტოქსიკოზი
დაავადების სიმძიმის გათვალისწინებით ნიშნავენ თიამაზოლის 2040 მგ დღეღამეში 36 კვირის განმავლობაში. ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის ნორმალიზების შემდეგ (ჩვეულებრივ 38 კვირაში) გადადიან შემანარჩუნებელ დოზაზე 520 მგ დღეღამეში. ამ დროიდან რეკომენდე ბულია დამატებით ლევოთიროქსინის მიღება. თირეოტოქსიკოზის ქირურგიული მკურნალობისთვის მზადებისას ნიშნავენ თიამაზოლის 2040 მგ დღეღამეში, ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევამდე. ამ დროიდან რეკომენდებულია დამატებით ლევოთიროქსინის მიღება. ოპერა ციის მზადებისთვის საჭირო დროის შესამცირებლად, დამატებით ნიშნავენ ბეტაადრენობლოკატორებს და იოდის პრეპარატებს.
რადიოაქტიური იოდით მკურნალობისთვის მზადებისას, ნიშნავენ თიამაზოლის 2040 მგ დღეღამეში ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევამდე. მითითება: თიამაზოლმა და თიაშარდოვანას წარმონაქმნებმა შეიძლება დააქვეითოს ფარისებრი ჯირკვლის ქსოვილის მგრძნობელობა სხივური თერაპიისადმი.
რადიოაქტიული იოდის მოქმედების ლატენტურ პერიოდში მკურნალობა: დაავადების სიმძიმის გათვალისწინებით, ნიშნავენ თიამაზოლის 520 მგ დღეღამეში რადიოაქტიური იოდის მოქმედების დაწყებამდე (46 თვე).
ხანგრძლივი თირეოსტატიკური შემანარჩუნებელი თერაპია
თიამაზოლის 1.252.510 მგ დღეღამეში ლევოთიროქსინის მცირე დოზების დამატებითი მიღებით. თირეოტოქსიკოზის პროფილაქტიკა იოდის პრეპარატების დანიშვნისას (იოდის შემცველი რენდგენოკონტრასტული საშუალებების გამოყენების შემთხვევების ჩათვლით) ანამნეზში ავტო ნომიური ადენომების ლატენტური თირეოტოქსიკოზის ან თირეოტოქ სიკოზის არსებობისას იოდისშემცველი საშუალებების მიღების წინ 810 დღის განმავლობაში ნიშნავენ თიამაზოლის 1020 მგ დღეღამეში და 1 გრ კალიუმის პერქლორატს დღეში.
დოზირება ბავშვებში
ბავშვებს საწყის დოზად უნიშნავენ ყოველდღიურად თიამაზოლის 0.30.5 მგ/კგ სხეულის მასაზე. შემანარჩუნებელი დოზა: დღეში 0.20.3 მგ/კგ სხეულის მასაზე. აუცილებლობის შემთხვევაში დამატებით ნიშნავენ ლევო თიროქსინს.
ტაბლეტების მიღება უნდა ხდებოდეს ჭამის შემდეგ დაუღეჭავად, სითხის საკმაო რაოდენობის მიყოლებით.სადღეღამისო დოზა ინიშნება ერთჯე რადად ან დოზის 23 ჯერ მიღებით. მკურნალობის დასაწყისში ერთჯერადი დოზების დღის განმავლობაში მიიღება მკაცრად განსაზღვრულ ერთიდა იგივე დროს. შემანარჩუნებელი დოზის მიღება ხდება ერთჯერადად დილით, საუზმის შემდეგ. თირეოტოქსიკოზის მკურნალობისას თერაპიის ხანგრძლივობა 1.5-დან 2 წლამდეა. ხანგრძლივი მკურნალობისას გამოჯანმრთელების ალბათობა იზრდება.
თირეოტოქსიკოზით დაავადებულ პაციენტთა ოპერაციისთვის მზადებისას თიროზოლი® 5ით მკურნალობა ხდება დაგეგმილ ოპერაციამდე 34 კვირის განმავლობაში (ზოგჯერ უფრო ხანგრძლივადაც), ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევამდე და მთავრდება ერთი დღით ადრე ოპერაციამდე. ყველა შემთხვევაში მკურნალობის ხანგრძლივობას ადგენს ექიმი.
გვერდითი მოვლენები
ზოგიერთ შემთხვევაში აღინიშნება კანის ალერგიული რეაქციები (ქავილი, შეწითლება, გამონაყარი). ჩვეულებრივ ისინი მსუბუქი ფორმით მიმდინარეობს და ხშირად, ხანგრძლივი მკურნალობისას, შექცევადი ხასიათისაა. მძიმე ფორმების დროს გენერალიზებული დერმატიტი მხოლოდ ერთეულ შემთხვევებშია აღწერილი.
ტემპერატურის მომატება, გემოვნების დარღვევები იშვიათად აღინიშნება და შექცევად ხასიათს ატარებს.
შემთხვევების დაახლოებით 0.30.6%-ში წარმოიქმნება აგრანუ ლოციტოზი. მისი სიმპტომები შესაძლოა გამოვლინდეს მკურნალობის დაწყებიდან რამოდენიმე კვირის ან თვის შემდეგაც, რაც შეიძლება გახდეს პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტის მიზეზი. ზემოთ ჩამოთვლილი სიმპტომების წარმოქმნისთანავე საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა და ექიმთან კონსულტაცია.
ერთეულ შემთხვევებში აღწერილია ტკივილი სახსრებში, რომელიც, როგორც წესი, ნელა ვითარდება პრეპარატით ხანგრძლივი მკურნალობის შედეგად. სახსრების ანთების ნიშნები არ აღინიშნება.
აღწერილი არის სიყვითლის ცალკეული შემთხვევები, რომელიც გამოწვეულია ნაღვლის შეგუბებით ან ღვიძლის ტოქსიური ანთებით.
ცალკეულ შემთხვევებში აღწერილია: გენერალიზებული ლიმფა დენოპათია, სანერწყვე ჯირკვლის მწვავე შეშუპება, თრომბოციტოპენია, პანციტოპენია, ნევრიტი, პოლინეიროპათია, მგლურასმაგვარი რეაქცია, აგრეთვე ინსულინის აუტოიმუნური სინდრომი სისხლში შაქრის დონის მკვეთრი დაწევით.
თიროზოლი 5ის მოქმედებით მცირდება ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპერფუნქციით გამოწვეული გაზრდილი ენერგეტიკული მოთხოვნა. ეს იმას ნიშნავს, რომ თიროზოლით მკურნალობის დროს ჩვეულებრივი კვებისას შესაძლოა აღინიშნოს სხეულის მასის მომატება. სამედიცინო თვალსაზრისით ეს სასურველი შედეგია.
პრეპარატის მაღალი დოზის მიღებისას შესაძლოა განვითარდეს სუბკლინიკური და კლინიკური ჰიპოთირეოზი. აგრეთვე შესაძლია ფარისებრი ჯირკვლის ზომაში გაზრდა, რაც დაკავშირებულია სისხლში თტჰის შემცველობის ზრდასთან. ამიტომ ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევის შემდეგ, საჭიროა თიამაზოლის დოზის შემცირება მინიმალურ ეფექტურ დოზამდე და დამატებით ლევოთიროქსინის დანიშვნა. არ არის მიზანშეწონილი თიროზოლის სრული შეწყვეტა და შემდგომ ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონებით მკურნალობაზე გადასვლა. თიროზოლით მკურნალობისას უკვე გადიდებული ფარისებრი ჯირკვლის შემდგომი ზრდა, თირეოტროპული ჰორმონის დათრგუნული დონის შემთხვევაში, უნდა განიხილოს როგორც ძირითადი დაავადების შედეგი და ამ დროს დამატებით არ უნდა იქნას ჩართული ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონები.
ენდოკრინული ოფტალმოპათიის წარმოქმნა ან გამწვავება არ წარმო ადგენს სწორად დანიშნული, თიროზოლით მკურნალობის გვერდით მოქმედებას.
იშვიათ შემთხვევაში, მკურნალობის დასრულების შემდეგ შესაძლოა წარმოიქმნას დაგვიანებული ჰიპოთირეოზი, რომელიც პრეპარატის გვერდით მოქმედებას კი არ წარმოადგენს, არამედ დაკავშირებულია ძირითადი დაავადების ჩარჩოში ფარისებრი ჯირკვლის ქსოვილში მიმდინარე ანთებით და დესტრუქციულ პროცესებთან.
უკუჩვენება
თიამაზოლის ან თიოშარდოვანას წარმოებულებისადმი ჰიპერმგრძნობელობა.
ანამნეზში კარბიმაზოლით ან თიამაზოლით ჩატარებული თერაპიის შედეგად აგრანულოციტოზის არსებობა.
გრანულოციტოპენია.
მკურნალობის წინ აღმოჩენილი ქოლესტაზის არსებობა.
ლაქტაციის პერიოდი.
შედარებით წინააღმდეგჩვენებად ითვლება ადრე შენიშნული მსუ ბუქი ფორმით მიმდინარე კანის ალერგიული რეაქციების არსებობა თიოშარდოვანას წარმოებულებზე.
ორსულობა და ლაქტაცია
თიამაზოლი გადის პლაცენტურ ბარიერს და ნაყოფის სისხლში აღწევს იგივე კონცენტრაციას, როგორიც დედას აღენიშნება. ამიტომ ორსულობის დროს პრეპარატის მიღება უნდა ხდებოდეს მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში, ყველაზე დაბალი ქმედითი დოზირებით. თიამაზოლის მაღალმა დოზამ შესაძლოა ნაყოფში გამოიწვიოს ჩიყვის და ჰიპოთირეოზის წარმოქმნა. ტერატოგენული ეფექტები არ აღინიშნება. თიამაზოლი ნანახია დედის რძეში იმავე კონცენტრაციით, რომელიც შეესაბამება თიამაზოლის დონეს დედის სისხლში. თუ ლაქტაციის პერიოდში აუცილებელია თირეოტოქსიკოზის მკურნალობის გაგრძელება, ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს ან გამოყენებულ იქნას პროპილთიოურაცილი, ვინაიდან იგი, თიამაზოლისგან განსხვავებით, მეტი ხარისხით უკავშირდება პლაზმის ცილებს.
განსაკუთრებული მითითებები
ღვიძლის უკმარისობის შემთხვევაში ინიშნება პრეპარატის მინიმალურად ეფექტური დოზა. ავადმყოფებს, რომელთაც აღენიშნებათ ფარისებრი ჯირკვლის მნიშვნელოვანი გადიდება, რომელიც ავიწროვებს ტრაქეის სანათურს, თიროზოლი ენიშნებათ ხანმოკლე დროის განმავლობაში ლევოთიროქსინთან კომბინაციაში, ვინაიდან ხანგრძლივი გამოყენებისას შესაძლოა ჩიყვის გადიდება და ტრაქეის უფრო მეტი შევიწროვება. აუცილებლობის შემთხვევაში უნდა ხდებოდეს ავადმყოფზე ზედმიწევნითი დაკვირვება (თირეოტროპული ჰორმონის დონისა და ტრაქეის სანათურის კონტროლი).
პრეპარატით მკურნალობის პერიოდში აუცილებელია პერიფერიული სისხლის სურათის რეგულარული კონტროლი.
იოდის ნაკლებობა აძლიერებს, ხოლო სიჭარბე ასუსტებს თიამაზოლის მოქმედებას.
თუ პრეპარატით მკურნალობისას უეცრად აღმოცენდება ყელის ტკივილი, ყლაპვის გაძნელება, სხეულის ტემპერატურის მომატება, სტომატიტის ნიშნები ან ფურუნკულოზი (აგრანულოციტოზის შესაძლო სიმპტომები), უმალ მიმართეთ ექიმს.
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
ექიმი ინფორმირებული უნდა იყოს რა პრეპარატებით ხდება მკურნალობა.
მაღალი დოზებით იოდისშემცველი რენტგენოკონტრასტული საშუალებების გამოყენების შემდეგ პრეპარატის დანიშვნისას შესაძლოა თიროზოლი® 5ის მოქმედების შესუსტება. პაციენტებში, რომლებიც თი რეოტოქსიკოზის გამო მკურნალობენ თიროზოლი® 5ით, ეუთირეოიდუ ლი მდგომარეობის მიღწევის შემდეგ, შეიძლება აღმოცენდეს საგულე გლიკოზიდების (დიგოქსინი და დიგიტოქსინი), ამინოფილინის დანიშნული დოზების შემცირების, ასევე ვარფარინისა და სხვა ანტიკოაგულანტების (კუმარინისა და ინდანდიონის წარმოებულების) დანიშნული დოზების გაზრდის აუცილებლობა.
ცნობები სხვა სამკურნალო საშუალებების მოქმედების შესახებ, პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკასა და ფარმაკოდინამიკაზე არ არის ცნობილი. საყურადღებოა ის ფაქტი, რომ თირეოტოქსიკოზის დროს აჩქარებულია ნივთიერებების მეტაბოლიზმი და ელიმინაცია, ამიტომ რიგ შემთხვევებში სხვა პრეპარატების დოზის კორექციაა საჭირო. სულფანილამიდების ერთდროული მიღებისას ლეიკოპენიის განვითარების რისკი იზრდება. თიამაზოლთან ლეიკოგენისა და ფოლიუმის მჟავას ერთდროული მიღება კი, ამცირებს ლეიკოპენიის განვითარების რისკს. გენტამიცინი აძლიერებს თიამაზოლის ანტითირეოიდულ მოქმედებას.
შენახვის პირობები და ვადები
ინახება უნდა ხდებოდეს ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას, არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.
ვარგისიანობის ვადა
5 წელი. არ შეიძლება სამკურნალო საშუალების მიღება მისი ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.
აფთიაქში გაცემის წესი
ექიმის რეცეპტით.
მწარმოებელი ფირმა, ქვეყანა
merk KGaA ნიკომედისთვის,
გერმანია.
